Utworzony został przy ul. Kozielskiej w latach 1924-1927 r. Całkowita powierzchnia wynosi 22 ha. Został zaprojektowany  z wielkim rozmachem jako wzorcowy obiekt nekropolii miejskiej.  Miał to być cmentarz – park, „miejsce sztuki i wypoczynku”. Starannie zadbano o dobór drzew i krzewów; szata roślinna była zróżnicowana i dostosowana do rzeźby terenu. Gatunkiem dominującym jest brzoza, lipa drobnolistna, świerk pospolity, wejmutka. Wśród krzewów wyróżniają się rododendrony.   Cmentarz ma charakter parkowy, z dwiema bramami wejściowymi i szerokimi alejami, które przecinają się i tworzą prostokątne kwatery.  Każda brama otwiera aleje długości 108 m, które prowadzą do domu pogrzebowego. Wystrój wnętrza tego domu zaprojektował gliwicki malarz – E. Gottschlich.  Szczególnie sugestywna była scena „Zmartwychwstania Chrystusa”, namalowana na ścianie Domu. W latach 30 zbudowano na cmentarzu krematorium, które czynne było niemal wyłącznie w czasach przedwojennych. Na cmentarzu Centralnym znajdują się liczne grobowce rodzinne a także mogiły ofiar wojny:   

• Kwatera wojenna (14 mogił) żołnierzy Wojska Polskiego zmarłych z ran w niewoli niemieckiej w czasie II wojny światowej        
• Kwatera wojenna (8 zbiorowych mogił) więźniów KL Auschwitz-Birkenau (zwłoki przeniesiono na cmentarz w 1948 roku z miejsc pochówków na trasie ewakuacyjnej tzw. trasie marszu śmierci więźniów oświęcimskich)              
• Grób gen. Leona Berbeckiego, dowódcy V Pułku Piechoty I Brygady legionów, w latach 1939-1945 generalnego inspektora polskich obozów internowanych w Rumunii oraz w niewoli niemieckiej

Źródło: http://bip.gliwice.eu