Gia Marie Carangi (ur. 29 stycznia 1960 – zm. 18 listopada 1986) – modelka, która zyskała popularność w latach 70. i na początku lat 80. XX wieku; pierwsza z tzw. epoki modelek Cindy Crawford.

Urodziła się w rodzinie włosko-irlandzko-walijskiej i wychowała w Filadelfii (US). Ukończyła tam Abraham Lincoln High School w 1977 r., po czym opuściła dom rodzinny i wyjechała do Nowego Jorku. Tam została zauważona i dostała pracę w agencji modelek prowadzonej przez Wilhelminę Cooper. W szybkim czasie zyskała dużą popularność i stała się wziętą modelką. Prowadziła bardzo aktywny tryb życia. Z czasem popularność i nabrany rozpęd przerosły modelkę. Wspierająca ją menadżerka zmarła na raka płuc, wtedy, mająca wcześniej już kontakt z narkotykami dziewczyna, zaczęła zażywać ich duże ilości. Ten krok spowodował załamanie jej kariery. Poddana dwukrotnie detoksowi – w '81 i '85 – wracała zawsze do narkotyków. Otwarcie przyznawała się do swojej orientacji biseksualnej, pozostawała w długotrwałych związkach z kobietami (Sandy Linter – wizażystką, następnie Elyssą Golden – narkomanką poznaną na odwyku w 1981 roku).

Była pierwszą znaną kobietą, która zachorowała na AIDS. Zmarła w wieku 26. lat w Hahnemann University Hospital w Filadelfii.

Pochowana została na Sunset Memorial Park w Feasterville, w okręgu Filadelfijskim. W pogrzebie wzięła udział tylko najbliższa rodzina. Informacja o jej śmierci nie została podana do wiadomości publicznej.

• Body Basics
• Christian Dior
• Cutex
• Diane von Fürstenberg
• Giorgio Armani
• Lancetti
• Levi's
• Maybelline
• Perry Ellis
• Versace
• Vidal Sassoon
• Yves Saint Laurent

Kilkukrotnie historia życia Gii stała się tematem poruszanym publicznie. W 1993 roku Stephen Fried wydał biografię gwiazdy, a w 1996 r. Zoë Tamerlis (podobnie jak Gia uzależniona od heroiny) została poproszona o sporządzenie scenariusza biograficznego na temat Gii. Ta wersja życiorysu nie została jednak zaakceptowana przez producenta i reżysera filmu, Michaela Cristofera, z udziałem Angeliny Jolie, który został wyemitowany po raz pierwszy na antenie HBO, w 1998 roku. Film był sfabularyzowaną wersją historii życia i śmierci Carangii. Po śmierci Tamerlis jej spojrzenie na życie Carangi została przedstawiona w filmie dokumentalnym z 2003 r., zatytułowanym Gia - samozniszczenie.