Feliks Fabjan Zamenhof, ps. FeZ lub Zef (ur. 5 listopada 1868 w Białymstoku, zm. 4 grudnia 1933 w Warszawie) – polski lekarz i farmaceuta, esperantysta, opiekun sierot.

Urodził się w Białymstoku w rodzinie żydowskiej, jako syn Marka i Rozalii z domu Sofer. Miał dziesięcioro rodzeństwa: Ludwika, twórcę esperanto, Fejglę, Gitlę, Sorę Dworę, Hersza, Henryka, Minę, Leona, Aleksandra i Idę. W domu mówiono w jidysz lub po rosyjsku oraz, jak podają biografiści Ludwika Zamenhofa (A. Zakrzewski, E. Wiesenfeld), po polsku.

Brał żywy udział w rozwoju i upowszechnianiu esperanta, które poznał jeszcze jako dziecko. Zajmował się administracyjną stroną dystrybucji książki Unua Libro, był uczestnikiem ruchu esperanckiego, autorem wierszy w tym języku publikowanych w czasopismach La Esperantisto, La Revuo, La Ondo de Esperanto i Pola Esperantisto.

Ze związku z Heleną Rittenberg miał trójkę dzieci: Juliana (1903-1964), Romanę (1904-1975) i Marylę (1908-1994). Jest pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 8).