Feliks Gwiżdż, pseudonim Stryk (ur. 12 stycznia 1885 w Odrowążu, zm. 27 maja 1952 w Warszawie) – kapitan, dziennikarz, pisarz, poeta, tłumacz, poseł II i III kadencji oraz senator IV kadencji w II RP.

Ukończył szkołę w Krakowie, następnie studiował na Uniwersytecie Lwowskim. Był redaktorem "Kuriera Lwowskiego", "Nowej Reformy", "Gazety Podhalańskiej". W 1914 żołnierz Legionów Polskich. Od 1918 oficer Wojska Polskiego.

Później był naczelnym redaktorem warszawskiego "Gospodarza Polskiego" i "Ziemi Podhalańskiej". Prezes Zarządu Głównego Związku Podhalan. W latach 1928–1935 był posłem na Sejm, następnie, do 1938, senatorem Rzeczypospolitej.

Podczas okupacji hitlerowskiej mieszkał w Warszawie, należał do Armii Krajowej. W powstaniu warszawskim pełnił funkcję komendanta Rejonu V – Sadyba, w Okręgu Mokotowskim Armii Krajowej. W 1945 zamieszkał w Krakowie i został redaktorem "Wolności i Prawdy". W sierpniu 1945 został aresztowany przez funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa władzy powojennej; zwolniony w październiku. Pracował w Polskim Radio. W październiku 1951 znów aresztowany, osadzony w więzieniu mokotowskim w Warszawie. Tam też, dnia 27 maja 1952, zmarł.

Miał syna Jacka, żołnierza batalionu Zośka, który poległ 11 sierpnia w powstaniu warszawskim. Uczestniczką tych wydarzeń była również druga żona Feliksa Gwiżdża – Janina. Także drugi syn, Andrzej Gwiżdż, który po wojnie został profesorem prawa i dyrektorem warszawskiej Biblioteki Sejmowej.

Miał również córkę Krystynę z pierwszego małżeństwa ze Stanisławą Pruszyńską, poetką mieszkającą i tworzącą w Zakopanem (zmarła tam w roku 1945). Córka Krystyna wyszła za mąż za Jana Wałowskiego, architekta (zmarła 17 grudnia 1978 w Warszawie). Nadal żyją ich dzieci, czyli wnuki Feliksa Gwiżdża – Barbara, Jan i Monika.