Eugeniusz Haneman (ur. 14 kwietnia 1917 w Warszawie, zm. 15 stycznia 2014 w Borzęcinie) – polski fotograf, operator filmowy, i wykładowca. Znany z fotografii dokumentujących wydarzenia Powstania Warszawskiego. W 1957 otrzymał honorowy tytuł Artiste FIAP.

Zaczął robić zdjęcia w 1931 i debiutował w 1934 na wystawie fotografii sportowej. Ukończył liceum fotograficzne w 1937, gdzie był uczniem Mariana Dederko. Po otrzymaniu dyplomu fotografa, początkowo pracował w zakładzie "Portret przy Kawie", a następnie w ekskluzywnym atelier "Van Dyck" przy Alejach Jerozolimskich w Warszawie. W latach trzydziestych i czterdziestych głównie zajmował się pejzażami i portretami.

W czasie Powstania Warszawskiego Eugeniusz Haneman, jako fotoreporter Delegatury Rządu na Kraj, dokumentował powstanie w Śródmieściu i na Powiślu, często współpracując z Sylwestrem Braunen ps. "Kris". Uratował z powstania 15 rolek filmów, które przekazał do Muzeum Historycznego m.st. Warszawy. 237 jego fotografii z powstania można znaleźć w zbiorach Muzeum Powstania Warszawskiego.

W latach 1953–2005 wykładał fotografię w łódzkiej Szkole Filmowej, a równolegle pracował jako operator Polskiej Kroniki Filmowej w Krakowie. Po likwidacji krakowskiego Instytutu Filmowego wrócił do Łodzi, gdzie mieszka do dzisiaj.

Od 1947 należy do Związku Polskich Artystów Fotografików (legitymacja nr 25), którego jest obecnie najstarszym żyjącym członkiem. Od 1950 członek Łódzkiego Towarzystwa Fotograficznego, a od 1998 jego Honorowy członek. Uczestnik wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych w latach 1934–1999. Laureat licznych nagród i odznaczeń.

Współautor zdjęć (wraz ze Zbigniewem Jarzyńskim) w albumie Łódź Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1964, wyd. II rozszerzone 1973.

W kwietniu 2007 otrzymał Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis". Zmarł 15 stycznia 2014 w Borzęcinie.