Erazm Barącz (ur. 1859 we Lwowie, zm. 21 stycznia 1928 w Krakowie) – inżynier górnik, naczelnik salin wielickich, kolekcjoner.

Pochodził z zasłużonej dla Lwowa rodziny Ormian. Jego braćmi byli Tadeusz, rzeźbiarz, Roman (1856-1930), profesor chirurgii Uniwersytetu Lwowskiego, Stanisław, poeta i tłumacz oraz Władysław (1865-1919) aktor i dyrektor Teatru Wielkiego we Lwowie. Po zdaniu matury we Lwowie Erazm Barącza studiował w akademii górniczej w Leoben, w 1880 uzyskując dyplom inżyniera. Pracował w kopalniach polskich, najdłużej w kopalni soli w Wieliczce, w latach 1915-1921 będąc naczelnikiem wielickich salin. Był autorem map, planów i rysunków technicznych kopalni, w uznaniu zasług jedną z komór nazwano jego imieniem.

Po przejsciu na emeryturę przeprowadził się do Krakowa, oddając pasji kolekcjonerstwa. Zbierał obrazy, rzeźby, zegary, meble. Jako Ormianin ze szczególnym upodobaniem gromadził wschodnie tkaniny i broń. Swoje zbiory, obejmujace 500 eksponatów, przekazał Muzeum Narodowemu w Krakowie.

Zmarł nagle w Krakowie, pochowany został na koszt miasta na Cmentarzu Rakowickim w sąsiedztwie kaplicy. Na jego grobie znajduje sie okazały pomnik, także ufundowany przez władze Krakowa.