Élie Ducommun (ur. 19 lutego 1833 w Genewie, zm. 7 grudnia 1906 w Bernie) - szwajcarski działacz polityczny, publicysta, laureat Pokojowej Nagrody Nobla za rok 1902.

Studiował w Genewie, następnie podjął pracę prywatnego nauczyciela w bogatej rodzinie w Saksonii. Pracował także w szkolnictwie publicznym. Od 1855 roku był dziennikarzem, związanym z redakcjami pism genewskich (Revue the Geneve), później w Bernie (Der Fortschritt, wydawane także w języku francuskim jako Progres; Helvetie). Redagował pismo współzakładanej przez siebie w 1867 Międzynarodowej Ligi na rzecz Pokoju i Wolności Les Etats-Unis d'Europe, a także biuletyn Międzynarodowego Stałego Biura Pokoju. Przez pewien czas pracował również jako sekretarz generalny kompanii Kolei Jurajsko-Simplońskiej (do 1903).

Był aktywnym działaczem politycznym; zasiadał w Wielkiej Radzie w Genewie (1856-1865), pełniąc funkcje wicekanclerza i kanclerza rządu lokalnego, potem także w Wielkiej Radzie w Bernie (1865-1874). Od 1891 pełnił funkcję honorowego sekretarza generalnego Międzynarodowego Stałego Biura Pokoju.

W 1902 Ducommun został wyróżniony Pokojową Nagrodą Nobla, wraz z Charlesem-Alberem Gobatem, za całokształt wieloletniej działalności na rzecz pokoju na świecie. Opublikował wiele prac poświęconych pacyfizmowi, m.in. Precis historique du mouvment en faveur de la paix (1899).