Anna Eleanor Roosevelt (ur. 11 października 1884, zm. 7 listopada 1962) – amerykańska działaczka na rzecz praw człowieka, dyplomata i publicystka. Była żoną 32. prezydenta USA Franklina Delano Roosevelta, pierwsza dama.

Urodziła się w Nowym Jorku. Była najstarszym dzieckiem Anny Livingston Hall i Elliota Roosevelta (młodszego brata 26. prezydenta USA Theodore Roosevelta, którego była ulubioną bratanicą). Po śmierci rodziców wychowywana przez surową babkę ze strony matki. W wieku piętnastu lat wyjechała na trzy lata do prywatnej szkoły w Allenswood w Anglii. Choć była osobą biseksualną, 17 marca 1905 roku poślubiła swego dalekiego kuzyna Franklina Delano Roosevelta. Mieli sześcioro dzieci.

W 1921 rozpoczęła działalność w Partii Demokratycznej, m.in. działając aktywnie na rzecz równouprawnienia ludności murzyńskiej. Wspierała męża w jego kampaniach wyborczych, w późniejszym okresie dużo podróżowała po Stanach, propagując New Deal.

Podczas II wojny światowej współorganizowała obronę cywilną, odwiedzała również żołnierzy w bazach wojskowych na południowym Pacyfiku.

Po śmierci męża w kwietniu 1945 roku, została mianowana przez prezydenta Trumana delegatem USA przy tworzącej się właśnie ONZ, funkcję tę pełniła do 1953 roku. W latach 1947–1951 przewodniczyła Komisji Praw Człowieka w ONZ. Odegrała znaczącą rolę przy opracowywaniu Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, przyjętej w 1948 roku.

Eleanor Roosevelt zmarła w Nowym Jorku i została pochowana obok męża w USA w miejscowości Hyde Park w stanie Nowy Jork.