Edward Grzywa (ur. 8 lutego 1933 w Graboszycach - zm. 29 grudnia 2014) – polski polityk i chemik specjalizujący się w chemii i technologii polimerów.

W 1951 roku ukończył liceum ogólnokształcące w Dzierżoniowie i wyjechał na studia do Moskwy. W 1958 roku ukończył studia chemiczne w Moskiewskim Instytucie Technologii Chemicznej im. M.V. Łomonosova (obecnie Московская государственная академия тонкой химической технологии имени М. В. Ломоносов) oraz studia w zakresie automatyki przemysłowej w Moskiewskim Instytucie Budowy Maszyn Chemicznych im. E. Baumana (Московский государственный технический университет им. Н. Э. Баумана). W 1967 roku uzyskał stopień doktora nauk chemicznych, a w 1973 otrzymał tytuł profesora.

Po studiach podjął pracę w laboratorium Zakładów Chemicznych w Oświęcimiu. W latach 1966-1972 był dyrektorem Instytutu Ciężkiej Syntezy Organicznej, potem Instytutu Przemysłu Organicznego oraz Instytutu Chemii Przemysłowej. Od 1974 był profesorem Politechniki Warszawskiej.

Od 1951 należał do PZPR. Od 1980 związany z resortem przemysłu chemicznego i lekkiego, a od 27 lutego 1982 do 23 października 1987 minister tegoż resortu w rządach Wojciecha Jaruzelskiego i Zbigniewa Messnera. W roku 1984 otrzymał Medal im. Prof. Wojciecha Świętosławskiego,a w 2004 Medal Ignacego Mościckiego.

Życie prywatne

Małżonka Zdzisława zmarła w roku 2001. Córka Irena Grzywa-Niksińska (1964) oraz Ewa Kozicka (1968) Wnuczka Izabella (1993) Adrianna (1996) Weronika (1998) oraz Krzysztof (2001).

Wybrane publikacje

• Technologia podstawowych syntez organicznych. T. 1, Surowce do syntez (1987, wspólnie z Jackiem Molendą, ISBN 8320408784)
• Technologia podstawowych syntez organicznych. T. 2, Syntezy (1989, wspólnie z Jackiem Molendą, ISBN 8320410517)