Doriano Romboni (ur. 12 sierpnia 1968 w Lerici, zm. 30 listopada 2013) - włoski motocyklista.

125 cm³

W MMŚ Doriano zadebiutował w roku 1989, w najniższej kategorii 125 cm³, podczas GP Hiszpanii. W ciągu dziesięciu wyścigów pięciokrotnie dojechał do mety, z czego cztery razy w punktowanej piętnastce. Najlepiej spisał się w GP Wielkiej Brytanii, gdzie zajął siódmą lokatę. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 20. miejscu.

W kolejnym sezonie Romboni wystartował w dwunastu rundach. Był jednym z czołowych zawodników serii, stając sześciokrotnie na podium. Podczas GP Niemiec sięgnął po pierwsze w karierze pole position i zwycięstwo. Wygraną odniósł jeszcze w GP Holandii, natomiast we Francji po raz drugi startował z pierwszej pozycji. Czterokrotnie wykręcił również najszybsze okrążenie, po raz pierwszy podczas GP Jugosławii. W obu latach ścigał się na motocykla Honda.

250 cm³

W sezonie 1991 Włoch przeszedł do średniej kategorii 250 cm³. Reprezentując ekipę HB-Honda, wystartował w dwunastu wyścigach, podczas których pięciokrotnie dojechał do mety, za każdym razem plasując się w czołowej piętnastce. Najwyżej sklasyfikowany został podczas GP Europy, w którym zajął siódmą pozycję. Zdobyte punkty usytuowały go na 15. lokacie.

W drugim roku startów Romboni wziął udział we wszystkich rundach. Siedmiokrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce, a podczas GP Wielkiej Brytanii stanął na najniższym stopniu podium. W klasyfikacji końcowej uplasował się na 10. pozycji.

Sezon 1993 Doriano zakończył na 5. miejscu. Podczas trzeciej rundy w kalendarzu o GP Japonii dojechał na trzecim miejscu. Po przeciętnym wyścigu w Hiszpanii, Włoch zdominował rywalizację na torze w Austrii oraz Niemczech, dzięki czemu został wiceliderem mistrzostw. Dobrą passę przerwał jednak wypadek podczas kolejnej Grand Prix w Holandii, w wyniku którego Romboni doznał kontuzji, która wykluczyła go z trzech następnych eliminacji. Ostatnie podium w sezonie uzyskał podczas GP USA, gdzie zajął drugą lokatę.

Rok 1994 był najlepszym w karierze Romboniego w tej serii. Doriano aż ośmiokrotnie zameldował się na podium, a podczas GP USA po raz trzeci w karierze stanął na najwyższym stopniu podium. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 4. miejscu.

W sezonie 1995 Doriano zaliczył ostatni rok współpracy z ekipą HB-Honda w średniej klasie. Nie był to jednak udany dla niego sezon, podczas którego zaledwie siedem razy stanął na starcie wyścigu. Jego reputację podbudowały dwie ostatnie rundy o GP Brazylii i Argentyny, w których stanął na podium, zajmując pierwszą i trzecią lokatę. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 9. pozycji.

500 cm³

W roku 1996 Romboni zadebiutował w najwyższej kategorii 500 cm³. Dosiadając motocykl Aprilii, wystartował w dziewięciu wyścigach, podczas których w zaledwie czterech dojechał do mety. We wszystkich dojechał jednak na punktowanych pozycjach, najlepiej prezentując sie podczas GP Japonii, gdzie zajął siódmą pozycję. Uzyskane punkty pozwoliły mu zająć 19. miejsce w końcowej klasyfikacji.

W drugim sezonie startów Doriano rozpoczął starty począwszy od trzeciej rundy o GP Hiszpanii. Był to jednak udany rok dla Włocha, który w ośmiu wyścigach dojechał w czołowej dziesiątce. W GP Holandii stanął na najniższym stopniu podium. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 10. pozycji.

Na sezon 1998 Romboni podpisał kontrakt z niemieckim zespołem MuZ-Weber. W pierwszym wyścigu o GP Japonii Doriano zmagania zakończył na dwunastej lokacie. Niespodziewanie zakończył z nimi współpracę, odchodząc z mistrzostw świata.

WSBK

W sezonie 1998 Romboni zadebiutował w mistrzostwach świata Superbike. Jeżdżąc na prywatnym motocyklu Ducati, we wszystkich sześciu wyścigach plasował się w czołowej piętnastce. Najwyżej dojechał w pierwszym starcie w Australii, gdzie zajął siódmą pozycję. Podczas pierwszego wyścigu we Włoszech, na skutek kolizji z Nowozelandczykiem Aaronem Slightem, Doriano doznał kontuzji, w wyniku której był zmuszony przedwcześnie zakończyć rywalizację w mistrzostwach. Warto dodać, iż jechał wtedy na trzeciej pozycji, za Brytyjczykiem Carlem Fogartym oraz Australijczykiem Troyem Corserem. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 17. lokacie.

W kolejnym roku (ponownie na bolońskiej maszynie) Włoch wziął udział w trzech wyścigach, na torze w Holandii oraz Niemczech. W Assen został sklasyfikowany odpowiednio na siódmym i jedenastym miejscu. Na Hockenheimringu po wypadku w pierwszym wyścigu Romboni zrezygnował ze startu w drugim biegu. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 35. pozycji.

Po raz ostatni w serii Doriano pojawił się w sezonie 2004. Był zgłoszony do rundy w San Marino, jednak ostatecznie nie przystąpił do żadnego z wyścigów. W przedostatniej eliminacji cyklu, na torze Imola, rywalizację ukończył odpowiednio na piętnastym i czternastym miejscu. Trzy punkty zapewniły mu ponownie 35. miejsce w ogólnej punktacji. Po tym sezonie zakończył karierę sportową.