Dmitrij Władimirowicz Fiłosofow (ros. Дми́трий Влади́мирович Филосо́фов) (ur. 26 marca/7 kwietnia 1872 w Sankt Petersburgu, zm. 4 sierpnia 1940 w Otwocku) – rosyjski publicysta, krytyk literacki, emigrant polityczny.

Pochodził z arystokratycznej rodziny. Jego ojciec, Władimir Dmitriewicz Fiłosofow był w latach 1861 – 1881 głównym prokuratorem wojskowym, matka, poetka i działaczka społeczna Anna Pawłowna Fiłosofowa, z domu Diagilewa, była spokrewniona z tancerzem Sergiuszem Diagilewem.

Po ukończeniu 1890 petersburskiego gimnazjum ukończył 1895 studia prawnicze na Uniwersytecie Petersburskim. W roku 1896 studiował na uniwersytecie w Heidelbergu.

1897 rozpoczął publikować artykuły w prasie rosyjskiej, jak „Siewiernyj wiestnik” i „Trudowaja pomoszcz’”.

Był 1898-1904), redaktorem działu literackiego "Świata Sztuki". Był przyjacielem Dmitrija Mereżkowskiego i jego żony Zinaidy Gippius. Wraz z Mereżkowskimi przebywał w latach 1906-1908 w Paryżu.

W latach 1918—1919 pracował w bibliotece publicznej. W grudniu 1919 przedostał się wraz z Mereżkowskimi przez front wojny polsko-bolszewickiej do Wilna, w połowie stycznia 1920 do Mińska. Na początku marca 1920 znaleźli się w Warszawie. Mereżkowscy pojechali do Paryża, Fiłozofow pozostał w Polsce.

W Warszawie redagował emigracyjną prasę rosyjską. W latach 1934-1936 kierował rosyjsko-polskim klubem literackim „Domek w Kołomnie”. Po roku 1936 Fiłosofow zniechęcony niepowodzeniami zaprzestał działalności literackiej i politycznej.

Zmarł w drugim roku wojny w Otwocku.