Conrad Drzewiecki (ur. 14 października 1926 w Poznaniu, zm. 25 sierpnia 2007) – polski tancerz, choreograf oraz reformator baletu. Zdobywca wielu nagród zagranicznych, m.in. Srebrnego Medalu Międzynarodowego Konkursu Tańca w Bukareszcie (z Teresą Kujawą – 1953), Złotego Medalu Międzynarodowego Konkursu Tańca w Warszawie (1955) Primo Premio Assoluto Międzynarodowego Konkursu Baletowego w Vercelli (1956).

W 1951 r, Conrad Drzewiecki został solistą baletu Opery Poznańskiej, a następnie jego kierownikiem (1963 - 1973). W latach 1971 - 1980 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Państwowej Szkoły Baletowej w Poznaniu. Jako choreograf pracował również za granicą między innymi: w Ballet Nationale J.M.F., Het National Ballet w Amsterdamie, Danza Nationale de Cuba w Hawanie, Staatsoper i Deutsche Oper w Berlinie, Stadttheatern Malmö i Narodne Divadlo w Pradze.

Początek jego działalności datuje się na przełom lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Wprowadził do repertuaru Opery Poznańskiej kompozycje choreograficzne, które syntezowały technikę neoklasyczną i taniec modern. Działalność ta zaowocowała wkrótce powstaniem Polskiego Teatru Tańca. Jako dyrektor PTT, Conrad Drzewiecki, otrzymał wiele nagród: dyplom Ministra Spraw Zagranicznych i Nagrodę Państwową I stopnia za propagowanie kultury polskiej za granicą, dyplom ITI za popularyzację sztuki polskiej za granicą, Nagrodę Miasta Poznania za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury i sztuki, tytuł: „Zasłużonego dla Kultury Narodu”.

Conrad Drzewiecki uczestniczył w licznych tournée po całej Europie oraz otrzymywał zaproszenia do udziału w światowych festiwalach, m.in.: Międzynarodowym Festiwalu Tańca w Paryżu i Chateauvallon, Baletto Oggi w Bari, Musica Sacra w Mediolanie, Intercontri Musicali Romani, Bregener Festspiele i Berliner Festtage.

Conrada Drzewieckego zrealizował m.in. następujące spektakle: Ognisty ptak (1967), Adagio na smyczki i organy (1967), Pawana na śmierć Infantki (1968), Cudowny Mandaryn (1970), Epitafium dla don Juana (1974), Odwieczne pieśni (1975), Modus vivendi (1975), Stabat Mater (1976), Krzesany (1977), Yesterdey (1982) ,z których wiele zyskało także swoją wersję filmową. Ostatnie spektakle dla Polskiego Teatru Tańca Pieśń Roksany i Śmierć Izoldy, Conrad Drzewiecki przygotował w 1998 roku z okazji jubileuszu 25-lecia Teatru.

Będąc dyrektorem Polskiego Teatru Tańca, Conrad Drzewiecki często współpracował z teatrami dramatycznymi i telewizją jako choreograf i reżyser.

Był laureatem licznych nagród m.in. Prix Italia za film Gry i "Terpsychory" za całokształt twórczości. W roku 2006 został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Złotym Medalem Gloria Artis.