Chaim Sołowiejczyk (hebr. חיים סולובייצ'יק) właściwie Chaim ha-Lewi Sołowiejczyk zwany Brisker Row - Brzeskim Rabinem (ur. w 1853 w Wołożynie, zm. 30 lipca 1918 w Otwocku lub Warszawie) - rabinortodoksyjny, wykładowca jesziwy w Wołożynie, autor licznych dzieł talmudycznych.

Urodził się jako syn Józefa Dow Bera Sołowiejczyka. Był ojcem Izaaka Zeewa Sołowiejczyka, dziadkiem Józefa Dowa Sołowiejczyka. Odebrał religijne wykształcenie bezpośrednio od ojca - wykładowcę jesziwy w Wołożynie. Sam również został wykładowcą tej uczelni w 1880. Z czasem zyskał stanowisko zastępcy rektora, którym był w tym czasie Naftali Cwi Jehuda Berlin. Wprowadził nowatorską metodę studiów talmudycznych, której do dziś używa się w wielu jesziwach. Opierała się ona na analizie przedmiotu poprzez dyskusję nad jego poszczególnymi pojęciami i częściami składowymi. W styczniu 1892 po zamknięciu przez władze carskie wołożyńskiej jesziwy przeniósł się do Brześcia, gdzie objął po ojcu stanowisko rabina. Odegrał znaczną rolę w życiu żydowskiej społeczności miasta i regionu. Po pożarze miasta, który zniszczył je w 1895 był współorganizatorem pomocy dla ofiar, zaś w czasie rewolucji 1905 był mediatorem między robotnikami a fabrykantami. W 1910 objął stanowisko członka komisji rabinackiej przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświaty w Petersburgu. Zwalczał syjonizm uważając go za zagrożenie dla judaizmu. Odegrał fundamentalną rolę w powołaniu ortodoksyjnej partii Agudat Israel. W czasie I wojny światowej przebywał w Warszawie.

Opublikował:

• Komentarze i objaśnienia do Rambama (Brześć, 1936)
• Komentarze do traktatów Talmudu (1952-1966)

Bibliografia

• Zofia Borzymińska, Rafał Żebrowski: Polski słownik judaistyczny. Dzieje, kultura, religia, ludzie. T. 2. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2003, s. 556-557. ISBN 83-72551-75-8.

Jest pochowany w ohelu na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie razem z Naftalim Cwi Jehudą Berlinem (kwatera 49, rząd 8).