Burt Reynolds , właśc. Burton Leon Reynolds Jr. (ur. 11 lutego 1936 w Lansing, zm. 6 września 2018 w Jupiter) – amerykański aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser, scenarzysta i producent filmowy.

Życiorys

Urodził się w Lansing w stanie Michiganjako syn szefa policji Burtona Milo Reynoldsa (zm. 20 kwietnia 2002), pół-Indianina Czirokeza, pół-Irlandczyka i Fern H. Miller (zm. 5 maja 1992), pochodzenia angielsko-saksońsko-włoskiego. Jego babka była z plemienia Czirokezów. Ma starszą siostrę Nancy Ann Brown (ur. 1930) i brata Jimmy’ego (ur. 1936). Po ukończeniu w 1954 roku szkoły średniej Palm Beach High School w Palm Beach na Florydzie, kontynuował naukę w Palm Beach Community College. Zanim zajął się aktorstwem, chciał być futbolistą z klubem Baltimore Colts[10]. Przerwał karierę sportową po poważnym wypadku samochodowym. Wówczas wyjechał z Florydy do Nowego Jorku. Zarabiał na życie jako pomywacz i ochroniarz w nocnych klubach. W końcu zauważyli go producenci seriali, a potem westernów i proponowano mu role Meksykanów czy Indian.

Aktorski debiut w sztuce Outward Bound, wystawianej przez Palm Beach Junior College, dał mu sławę w całym stanie i stypendium nowojorskie Hyde Park Playhouse. W 1958 roku ukończył Florida State University w Tallahassee, gdzie otrzymał stypendium sportowe jako dobrze zapowiadający się sportowiec. Zajął się aktorstwem od momentu, kiedy poważny wypadek samochodowy przekreślił jego szanse dalszej kariery profesjonalnego piłkarza.

Profesjonalnym debiutem była rola w nowojorskiej premierze sztuki Pan Roberts (Mister Roberts) u boku Charltona Hestona. Po udziale w serialach, M Squad(1959), Playhouse 90 (1959-60), Johnny Ringo (1960), Alfred Hitchcock przedstawia (Alfred Hitchcock Presents, 1960), po raz pierwszy pojawił się na kinowym ekranie w dramacie Angel Baby (1961) z George’em Hamiltonem. Szczególną uwagę szerszych kręgów publiczności zwrócił na siebie rolą młodego pilota rzecznego Bena Frazera w przygodowym seryjnym westernie NBC Riverboat (1959-60). Potem występował w kolejnym serialu-westernie CBS Gunsmoke (1962-65).

Jego popularność znacznie wzrosła po filmach: Sto karabinów (100 Rifles, 1969) z Raquel Welch, Sam Whiskey (1969) w roli tytułowej z Angie Dickinson, Skullduggery (1970) i Fuzz(1972). Później przyszedł olbrzymi sukces, zarówno kasowy, jak i u krytyki w dramacie przygodowym Uwolnienie (Deliverance, 1972) jako Lewis Medlock, który musi odnaleźć w sobie pokłady brutalności, by przetrwać. W kwietniu 1972 roku sesyjne zdjęcie w negliżu na futrze z niedźwiedzia trafiło na rozkładówkę jednego ze słynnych kobiecych magazynów „Cosmopolitan”; stał się hollywoodzkim symbolem seksu lat 70.[13] Jako aktor wykreował wizerunek sympatycznego, choć nieco cynicznego zawadiaki, który nie ukrywa swoich wad. W 1973 uczestniczył przy realizacji albumu Ask Me What I Am z Dolly Parton.

Jako reżyser zadebiutował sensacyjnym dramatem kryminalnym Gator (1976), w którym zagrał również tytułową rolę. Zasłynął rolą kierowcy 'Bandit'/Bo Darville w kowbojskim kapeluszu o ironicznym stosunku do samego siebie w dwóch komediach sensacyjnych z Sally Field – Mistrz kierownicy ucieka (1977) i Mistrz kierownicy ucieka 2 (Smokey and the Bandit II, 1980). Podobną postać kierowcy J.J. McClure stworzył w kolejnych dwóch komediach sensacyjnych: Wyścig armatniej kuli (The Cannonball Run, 1981) z udziałem Farrah Fawcett i Wyścig armatniej kuli II (Cannonball Run II, 1984) z Shirley MacLaine. Założył Burt Reynolds Dinner Theater, wystawiał sztuki i promował młodych aktorów. W latach 80. popadł w długi.

Za rolę Wooda Newtona, byłego zawodowego gracza w futbol amerykański w sitcomieCBS Evening Shade (1990-94) nieoczekiwanie odebrał nagrodę Emmy, Złoty Glob i Q Award. Za rolę detektywa Nicka McKenny w komedii familijnej Półtora gliniarza (Cop and ½, 1993) otrzymał antynagrodę Złotej Maliny, którą krytycy przyznali mu po raz kolejny za ekranowy duet z Demi Moore w komedii kryminalnej Striptiz (Striptease, 1996), gdzie wystąpił w roli kongresmena. Rola Jacka Hornera, reżysera i producenta filmów porno w dramacie Boogie Nights (1997) przyniosła mu znakomite recenzje i obsypana została nagrodami krytyków na Florydzie i w Nowym Jorku, Las Vegas, Los Angeles, Dallas, Chicago oraz Złotym Globem, Złotą Satelitą i zdobyła nominację do Oscara[14]. Podkładał także głos w grach Grand Theft Auto: Vice City oraz Saints Row: The Third.

Quentin Tarantino zaangażował go do roli George’a Spahna w filmie Once Upon a Time in Hollywood (2019), opowiadającym o morderstwach grupy Charlesa Mansona z 1969, obok takich aktorów jak Al Pacino, Leonardo DiCaprio, Brad Pitt, Damian Lewis, Kurt Russell, Michael Madsen, Tim Roth, Margot Robbie, Dakota Fanning i Luke Perry. Jego premierę zaplanowano 26 lipca 2019.

Od 28 czerwca 1963 do 1965 był żonaty z Judy Carne.

Spotykał się z piosenkarką Dinah Shore, Faye Dunaway, Miko Mayamą, Adrienne Barbeau, Doris Day, Lori Nelson(1959-60), Inger Stevens (1970), Chris Noel (1970-71), Mamie Van Doren (1971), Sarah Miles (1972), Lorną Luft (1974-75), Colleen Brennan (1974-75), tenisistką Chris Evert(1977), piosenkarką country Tammy Wynette (1977), Sally Field (1977-81)[13], Gig Rauch (1979), Tawny Little (1981), kelnerką Pam Seals (w styczniu 1998-2000) i Kate Edelman (2003-2005). 29 kwietnia 1988 wziął ślub z aktorką Loni Anderson, z którą w 1988 roku zaadoptował syna Quentina. 5-letnie małżeństwo oficjalnie zakończyło się 7 marca 1993 r.

Zmarł 6 września 2018 w Jupiter na Florydzie na atak serca w wieku 82 lat