Bronisław Karwowski pseudonim „Grom” (ur. 10 marca 1924 w Klimaszewnicy, zm. 1 września 2018) – polski żołnierz podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej oraz powojennego podziemia antykomunistycznego, major WP w stanie spoczynku, działacz kombatancki, wieloletni członek Rady Naczelnej Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych.

Spis treści

Życiorys

Przed wojną mieszkał przy ul. Spokojnej w Łomży i był uczniem gimnazjum przy ul. Bernatowicza. Należał także do chóru katedralnego prowadzonego przez ks. Mariana Jasionowskiego. W czasie wojny pozostał wraz z rodzicami w Łomży. Od 1942 związany był z podziemiem AK-owskim (należał do podległej AK organizacji „Polska Niepodległa”) odpowiadając między innymi za kolportowanie prasy podziemnej, gromadzenie broni oraz wywiad. W maju 1944 został aresztowany jednak zdołał zbiec z transportu do Łomży i od tej pory działał w oddziale leśnym operującym okolicach wsi Mikuty biorąc udział w akcjach zbrojnych przeciwko oddziałom niemieckim. Po zakończeniu okupacji niemieckiej działał natomiast w konspiracji antykomunistycznej w ramach Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Od listopada 1945 służył w oddziale Henryka Jastrzębskiego ps. „Zbych”. Był żołnierzem Pogotowia Akcji Specjalnej. W 1946 piastował funkcję zastępcy szefa pionu gospodarczego w okręgu „Bałtyk” Olsztyńskiej NZW, zaś w marcu 1947 został awansowany do stopnia podporucznika.

W kwietniu 1947 dokonał ujawnienia na mocy amnestii w PUBP w Ostrołęce i wyjechał do Szczecina, jednak już w 1948 został aresztowany i w maju 1949 – wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego skazany na karę 10 lat więzienia, utratę praw publicznych, obywatelskich i honorowych na 3 lata oraz przepadek mienia na rzecz Skarbu Państwa. Ostatecznie Najwyższy Sąd Wojskowy w Warszawie złagodził wyrok do 4 lat, które spędził do 1952 w więzieniu we Wronkach.

Po transformacji systemowej piastował funkcję przewodniczącego Obwodu Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Dąbrowie Białostockiej, a także był wieloletnim członkiem Rady Naczelnej Związku Żołnierzy NSZ, pozostając w stopniu kapitana, a później majora.

Dwa dni przed śmiercią poprowadził do ołtarza w trakcie ceremonii ślubnej swoją wnuczkę Joannę. Zmarł 1 września 2018. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Dąbrowie Białostockiej z asystą wojskową i salwą honorową.

Wybrane odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1992),
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (dwukrotnie w 1944 i 1995),
• Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami (1949),
• Krzyż Partyzancki (1995),
• Krzyż Armii Krajowej (1984),
• Medal Wojska (1948),
• Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego,
• Odznaka Białostockiego Okręgu AK