Bronisław Hellwig ps. "Bruno" (ur. 4 lipca 1920 w Warszawie, zm. 22 lipca 1945) – harcerz, żołnierz w stopniu kaprala podchorążego (awansowany na porucznika) batalionu Parasol, uczestnik powstania warszawskiego.

Był związany z żoliborską organizacją PET. Podczas okupacji hitlerowskiej działał w Szarych Szeregach, skąd 1 sierpnia 1943 został, wraz z całą swoją drużyną o kryptonimie "CR-500", przekazany do Agatu (późniejszy "Parasol"). Został przydzielony do służby motorowej "Moto" tego oddziału. Pełnił tam funkcję szefa tej służby w 1. kompanii. Do batalionu wprowadził swoją narzeczoną Janinę Barbarę Dygę-Hellwig ps. "Ola", również uczestniczkę powstania warszawskiego. Mieszkanie ciotki Bruna przy ul. Dygasińskiego 22 stanowiło jedno z ważniejszych miejsc spotkań i narad oddziału.

Hellwig był uczestnikiem wielu akcji bojowych batalionu "Parasol" wymierzonych przeciwko okupantowi niemieckiemu: brał udział w m.in. akcji "Braun" w 1943 roku, akcji "Kutschera" i akcji "Stamm" w 1944. Podczas tej ostatniej został ciężko raniony w głowę, wywiązując się jednak do końca z powierzonego mu zadania kierowcy. Zdołał ewakuować uczestników akcji, a także odwieźć siebie i rannych do punktu szpitalnego na ul. Kossaka. W ciężkim stanie 10 maja został przewieziony do mieszkania swego ojca na ul. Pługa 1/3, gdzie opiekowały się nim narzeczona oraz Krystyna Gęsicka ps. "Juna", siostra Zbigniewa Gęsickiego. Badania lekarskie wykazały, że doznał rozległego krwotoku wewnątrzczaszkowego i infekcyjnego zapalenia opon mózgowych, jak również związanego z tym paraliżu. Po ciężkiej operacji przeprowadzonej w warunkach domowych przez dra Rudowskiego oraz dwumiesięcznej rekonwalescencji "Bruno" odzyskał niemal pełną sprawność i wziął udział w powstaniu warszawskim.

2. dnia powstania 1944 otrzymał rozkaz przyprowadzenia samochodów z ul. Czerniakowskiej do Śródmieścia (miejsca koncentracji oddziału motorowego "Parasola"). Zadanie miał wykonać ze Zbigniewem Tchórzewskim ps. "Rakoczy". Podczas drogi powrotnej niefortunnie wjechali samochodem w rejon zajęty przez Niemców. Wskutek ostrzału przez "gołębiarza" "Bruno" został ponownie ciężko ranny. Został przetransportowany do szpitala powstańczego przy ul. Wilanowskiej na Czerniakowie.

Przeżył powstanie. Zmarł po wojnie – 22 lipca 1945 wskutek nawrotu choroby, która była efektem ciężkiego ranienia podczas akcji "Stamm". Miał 25 lat. Został odznaczony orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych. Pochowany w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu "Parasol" na Powązkach Wojskowych w Warszawie.