Bronisław Jan Bednarz (ur. 29 sierpnia 1924, zm. 19 maja 2016) – generał brygady Wojska Polskiego, doktor nauk humanistycznych.

Urodził się we Lwowie, gdzie również kształcił się w gimnazjum do wybuchu wojny. 1941-1944 pracował w Zakładzie Naukowym im. Ossolińskich. 1944 ukończył liceum humanistyczne na tajnych kompletach i zdał maturę. Absolwent Akademii Nauk Politycznych (1950), Szkoły Partyjnej przy Komitecie Centralnym PZPR (1956), Akademii Wojskowo-Politycznej (eksternistycznie – 1956) oraz Akademii Sztabu Generalnego (1961).

W sierpniu 1944 wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie został najpierw podoficerem, a w 1945 oficerem polityczno-wychowawczym w 2 Dywizji Piechoty, z którą przeszedł szlak bojowy. Brał udział w walkach o Warszawę, Wał Pomorski, forsowaniu Odry i walkach o Berlin.

Po wojnie zajmował wysokie stanowiska służbowe. Był m.in.: zastępcą szefa Wydziału Polityczno-Wychowawczego 2 Dywizji Piechoty, zastępcą szefa i szefem Wydziału Organizacyjnego, a następnie szefem Wydziału Pracy z Oficerami Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojsk Lotniczych (1946–1948), szefem Wydziału, a następnie Oddziału Młodzieżowego w Głównym Zarządzie Polityczno-Wychowawczym WP i w Głównym Zarządzie Politycznym WP (1948–1953), zastępcą dowódcy – szefem Zarządu Politycznego Krakowskiego Okręgu Wojskowego (1953–1954) oraz zastępcą komendanta ds. politycznych – szefem Wydziału Politycznego Wojskowej Akademii Technicznej (1954–1956).

W roku 1956 objął funkcję zastępcy szefa Głównego Zarządu Politycznego WP. W 1958 został awansowany na stopień generała brygady. W styczniu 1964 powierzono mu funkcję szefa Wojskowego Instytutu Historycznego – przewodniczącego Komisji Koordynacyjnej Nauk Wojskowo-historycznych. W 1967 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w Wojskowej Akademii Politycznej. Autor wielu publikacji, prac i artykułów o tematyce historycznej i historyczno-wojskowej. W 1968, w okresie czystek politycznych w WP, oskarżony o rewizjonizm i liberalizm, został zwolniony z zawodowej służby wojskowej, wydalony z PZPR i przeniesiony do rezerwy, a później w stan spoczynku. 1975-1980 nauczyciel akademicki w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Katowicach.

Posiada tytuły "Zasłużony Działacz Kultury" i "Zasłużony Działacz Turystyki".

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały
• Medal Za udział w walkach o Berlin (1967)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Białej Róży (Finlandia)

I wiele medali resortowych, pamiątkowych i prywatnych.