Bogusław Kaczyński (ur. 2 maja 1942 w Białej Podlaskiej, zm. 21 stycznia 2016 w Warszawie) – polski dziennikarz, publicysta i krytyk muzyczny, popularyzator opery, operetki i muzyki poważnej, teoretyk muzyki, twórca telewizyjny, animator kultury, prezenter i autor wielu programów w TVP.

Jest autorem serii płytowej „Bogusław Kaczyński – Złota Kolekcja”. Prowadził transmisje telewizyjne najważniejszych wydarzeń muzycznych w kraju i za granicą, m.in.: Konkurs Chopinowski, Konkurs im. Henryka Wieniawskiego, koncerty Pavarottiego, Placido Domingo, jubileusz Filharmonii Narodowej, Koncerty Noworoczne z Wiednia, Konkursy Piosenki Eurowizji.

Osiągnięcia i przebieg kariery

Był autorem licznych felietonów i recenzji w czasopismach, takich jak Teatr, Ruch Muzyczny czy Kultura, był również autorem audycji radiowych i telewizyjnych, m.in. Operowe qui pro quo (1974-1978), Zaczarowany świat operetki (1979-1981), Rewelacja miesiąca (od 1979). W trakcie jego kariery można było go zobaczyć w programach telewizji TVP2 oraz w innych stacjach telewizyjnych w kraju i za granicą, w tym m.in. w Nowym Jorku, Berlinie, Rzymie, Hawanie, Paryżu i Moskwie. Był twórcą Festiwalu Muzyki w Łańcucie, którym kierował w latach 1980-1990, przez 29 lat – od 1982 pełnił funkcję dyrektora Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. W latach 1993-1996 był prorektorem Akademii Muzycznej w Warszawie., zaś w latach 1994-1998 był dyrektorem Teatru Muzycznego „Roma”.

Udzielał również wielu konsultacji muzycznych do filmów i spektakli. W 2006 roku, wraz z Moniką Richardson, Katarzyną Figurą i Wojciechem Cejrowskim, zasiadł w jury programu Supertalent emitowanego w TVP 2. W sierpniu 2007, po wielotygodniowej rehabilitacji, ponownie kierował festiwalem w Krynicy.

W wyniku plebiscytu Koniec wieku przygotowanego przez tygodnik Polityka, zaliczony został do grona dziesięciu największych osobowości telewizyjnych XX stulecia. Jesienią 2002 roku podczas gali z okazji 50-lecia TVP otrzymał statuetkę i tytuł „Gwiazda Telewizji Polskiej”. Został również uhonorowany nagrodą „Piękniejsza Polska”.

Bogusław Kaczyński był założycielem Fundacji ORFEO, która wspiera kulturę narodową, propaguje sztukę wśród dzieci i młodzieży oraz promuje ambitne inicjatywy artystyczne.

Życie prywatne

14 marca 2007 doznał udaru mózgu, czego skutkiem była częściowa utrata zdolności mówienia oraz paraliż prawej strony ciała. Wyszedł ze szpitala 30 maja tego samego roku, zaś po intensywnej rehabilitacji większość dolegliwości ustąpiła.

21 stycznia 2016 roku zmarł w Warszawie w wieku 73 lat z powodu nawrotu udaru mózgu.

Książki

• Dzikie orchidee, Wydawnictwo Casa Grande, Warszawa, 1985, ISBN 83-86041-15-3.
• Ucieczki do Karyntii. Rzecz o A. Bergu i jego operach, Wydawnictwa Radia i Telewizji, Warszawa, 1987, ISBN 83-212-0483-X.
• Wielka sława to żart, Wydawnictwo BGW, Warszawa, 1992, ISBN 83-7066-452-0.
• Kretowisko, Art B Press, Poznań, 1991, ISBN 83-900107-7-1.
• Xenia Grey: księżna Chicago, Fundacja Orfeo, Warszawa, 1993, ISBN 83-86041-00-5.
• Krynicki Benefis, Fundacja ORFEO, Warszawa, 2000, ISBN 82-86041-10-2.
• Symfonia w dolinie słońca (album wydany w Niemczech)
• Teatr Kaczyńskiego – Roma
• Jak samotny szeryf, Wydawnictwo Casa Grande, Warszawa 2009
• Fryderyk Chopin. Geniusz muzyczny. (Wydawnictwo Debit, album prestiżowy), Bielsko-Biała 2010, ISBN 978-83-7167-734-2.
• Koń na biegunach, Wydawnictwo Casa Grande, Warszawa 2010 ISBN 978-83-927451-2-9.
• Smak sławy, Wydawnictwo Casa Grande, Warszawa 2011 ISBN 978-83-927451-3-6.
• Kiepura, Wydawnictwo Casa Grande, Warszawa 2011 ISBN 978-83-927451-4-3.
• Łańcut, moja miłość, Wydawnictwo Casa Grande, Warszawa 2012 ISBN 978-83-927451-5-0.
• Ada Sari. Kulisy wielkiej sławy. Wydawnictwo Casa Grande. Warszawa 2014 ISBN 978-83-927451-6-7.

Nagrody i odznaczenia

• 1983 – „Złoty Ekran 1982” za cykl „Zaczarowany świat operetki”
• 1985 – „Nagroda Neapolitańska” za propagowanie wysokiej kultury na świecie
• 1995 – Kawaler Orderu Uśmiechu
• 1996 – „Lider Promocji Kultury Polskiej” (nagroda międzynarodowa)
• 1997 – tytuł „Honorowy Białostocczanin Roku”
• 1999 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• trzykrotnie otrzymał „Złoty Ekran”
• jako pierwszy zdobył „Wiktora” (potem jeszcze 3 statuetki) oraz „Super-Wiktor”.
• 2002 – Honorowy Obywatel Krynicy
• 2003 – Honorowy Obywatel Łańcuta
• 2003 – laureat nagrody Ministra Kultury i Sztuki
• 2005 – tytuł „Zasłużony dla Ziemi Sądeckiej”
• 2006 – tytuł „Mistrz Mowy Polskiej”
• Czterokrotny laureat nagród indywidualnych za działalność radiową i telewizyjną prezesa Radia i Telewizji
• 2007 – Honorowy Obywatel Lipna
• 2008 – Honorowy Obywatel Białej Podlaskiej
• 2009 – otrzymał godność „Wybitnej Osobistości Pracy Organicznej” oraz statuetkę „ZŁOTEGO HIPOLITA” nadaną przez Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego
• 2011 – Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis
• 2014 – Honorowy Obywatel Buska-Zdroju
• 2016 – Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)

Filmy i spektakle

• 1979 – Aria dla atlety – konsultant muzyczny i specjalista operowy
• 1984 – Baryton – konsultant muzyczny
• 1984 – Trzy młyny – konsultant muzyczny
• 1995 – Słowik Warszawy – obsada aktorska – redaktor