Binjamin Ben Eli’ezer, Fu’ad Ben Eli’ezer (hebr. בנימין (פואד) בן אליעזר, ur. 12 lutego 1936; zm. 28 sierpnia 2016) − izraelski wojskowy i polityk. Generał brygady. Pierwszy Żyd pochodzący z Iraku, który przewodził Partii Pracy.

Urodzony w Iraku, Ben Eli’ezer wyemigrował do Izraela w 1950 roku. Wstąpił do armii w 1954 roku i wkrótce potem został gubernatorem wojskowym Zachodniego Brzegu. Wybrany do Knesetu w 1984, został ministrem budownictwa i konstrukcji, ministrem komunikacji, ministrem obrony i wicepremierem. Obecnie jest członkiem Partii Pracy, której przewodniczącym był w latach 2001-2002.

Postrzegany jest jako „jastrząb” w sprawach polityki zagranicznej; był jednym z głównych architektów inwazji na Liban, a także zwolennik operacji Ochronna Tarcza w Dżeninie. Opowiada się za zawieszeniem rozmów z Palestyńczykami do czasu wstrzymania ataków terrorystycznych, choć uważa iż w takim przypadku należy powziąć postanowienia „kompromisowe”.

Mieszkał w Rishon LeZion, jest żonaty i ma dwójkę dzieci.

W wyborach na przewodniczącego partii, które odbyły się 9 listopada 2005 Ben Eli’ezer zajął trzecie miejsce. Otrzymał 16.82% głosów, co sprawiło iż poprzedni lider, Szimon Peres, przegrał z Amirem Peretzem.

Po wyborach w 2006 roku został ministrem infrastruktury w rządzie Ehuda Olmerta, ponieważ weszła do niego także Partia Pracy.

Po wyborach w 2009 roku, w wyniku których lider Likudu Binjamin Netanjahu utworzył koalicję rządową, Ben Eli’ezer wszedł 31 marca 2009 w skład gabinetu jako minister przemysłu, handlu i pracy.