Antoni Gołubiew (ur. 25 lutego 1907 w Wilnie, zm. 27 czerwca 1979 w Krakowie), pseudonimy: Goa, Jan Karol Wayda, Jerzy Cichocki - polski pisarz i publicysta katolicki, z wykształcenia historyk (uczeń Stanisława Kościałkowskiego). Absolwent Gimnazjum im. Zygmunta Augusta i Uniwersytetu Wileńskiego.

Przed II wojną światową był jednym z założycieli dwutygodnika Pax. Współtwórca (m.in. z Czesławem Miłoszem) grupy poetyckiej Żagary Po wojnie był członkiem redakcji Tygodnika Powszechnego, współpracował z pismami Znak i Odra. W 1978 podpisał deklarację założycielską Towarzystwa Kursów Naukowych. Autor czterotomowej epopei, powieści historycznej Bolesław Chrobry, pisanej przez niemal całe życie, opowiadającej o narodzinach i pierwszych latach istnienia państwa polskiego. Laureat m.in. nagrody im. W. Pietrzaka.

Dzieła

• 1935 Mędrcy na arenie,
• 1947-1974 Bolesław Chrobry; tytuły tomów: Puszcza, Szło Nowe, Złe dni, Rozdroża,
• 1955 Listy do przyjaciela,
• 1960 Poszukiwania (Wydawnictwo "ZNAK", Kraków 1960, nakład 15350 egz., ss. 358),
• 1966 Na drodze,
• 1971 Unoszeni historią,
• 1974 Świadkowie przemian,
• 1975 Spotkanie na Świętokrzyskiej,
• 1981 Największa przygoda mego życia. Lata nad „Bolesławem Chrobrym” (Społeczny Instytut Wydawniczy "ZNAK", Kraków 1981, nakład 10350 egz., ss. 459),
• 1981 W dolinie dwóch rzek. Kazimierzówka,
• 1985 W żółtej poczekalni dworcowej pod zegarem,
• 1985 Szaja Ajzensztok. Trzy świeczniki siedmioramienne.

Ponadto rozpoczął pracę nad drugim wielkim dziełem: Adam. Opowieść o zagubionej nadziei, której jednak nigdy nie dokończył. Niektóre fragmenty tego utworu zostały opublikowane na łamach Tygodnika Powszechnego.