Antoni Dobiszewski (ur. 25 maja 1895 w Goślicach, zm. 16 października 1942 w Warszawie) – polski działacz komunistyczny i związkowy, nauczyciel.

Pochodził z rodziny chłopskiej, był synem rolnika. Ukończył gimnazjum w Płocku (mimo trudnej sytuacji materialnej), następnie pracował jako nauczyciel w rodzinnej wsi Goślice. Zdobył również przygotowanie do zawodu nauczyciela matematyki na poziomie szkoły średniej na specjalnym kursie. Od 1918 był nauczycielem gimnazjum w Staszowie, później w gimnazjum w Płocku; od 1922 należał do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski, stając się aktywnym działaczem. Wkrótce został zwolniony z pracy i przeniósł się do Warszawy, gdzie otrzymał posadę nauczyciela fizyki i wychowawcy w gimnazjum Związku Nauczycielstwa Polskiego. Podjął także studia na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego.

W Warszawie kontynuował działalność polityczną; należał do Komunistycznej Partii Polski, kierował szkołą wieczorową dla młodocianych robotników, był w gronie założycieli Uniwersytetu Robotniczego w Warszawie (przy ul. Wolność); występował w obronie zagrożonych zwolnieniem działaczy komunistycznych. Prowadził również działalność kulturalno-oświatową. W 1934 został przez władze przeniesiony na emeryturę.

Po wybuchu II wojny światowej zaangażował się w działalność konspiracyjną. Działał w Polskiej Partii Robotniczej. W kwietniu 1942 został aresztowany przez gestapo. Po półrocznym więzieniu na Pawiaku wraz z 50 innymi członkami ruchu oporu zginął w publicznej egzekucji w Warszawie (16 października 1942). W 1946 pośmiertnie odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy Imię Antoniego Dobiszewskiego zostało nadane szkole podstawowej i XLIV Liceum Ogólnokształcącemu w Warszawie (przy ul. Dolnej).