Aniela Kozłowska (ur. 16 stycznia 1898 w Przybysławicach, zm. 26 lutego 1981 w Krakowie) – botanik, geobotanik, paleobotanik, fitopatolg, wirusolog.

Córka Marii Strasburger i Stefana Kozłowskiego, właścicieli majątku Przybysławice; siostra Tomasza Kozłowskiego, legionisty, posła na Sejm RP w l. 1930-1939 oraz Leona Kozłowskiego profesora archeologii UJK, premiera rządu RP w l. 1934-1935; siostra stryjeczno-cioteczna Zofii Kozłowskiej-Budkowej profesor historii UJ; ciotka Stefana Kozłowskiego geologa i ekologa oraz Krzysztofa Kozłowskiego redaktora Tygodnika Powszechnego.

W 1921 r. ukończyła studia botaniczne na Uniwersytecie Jagiellońskim u Władysława Szafera. Odbyła także uzupełniające studia w John Innes Institute i Rothamsted w Anglii oraz staże zagraniczne w Instytucie Botanicznym w Bronx Park oraz National Museum of Natural History w Nowym Jorku (1922-1923), u prof. Josiasa Braun-Blanqueta w Szwajcarii i we Francji w Montpellier, u prof. R.Chodata w Laboratorium Alpejskim Bourg St. Pierre, u Nikołaja Wawiłowa we Wszechzwiązkowym Instytucie Uprawy Roślin w Leningradzie i na Krymie. W 1928 r. otrzymała tytuł doktora botaniki UJ a w 1931 r. tytuł docenta geografii roślin UJ.

Od 1922 do 1931 asystent a następnie docent w Katedrze Botaniki Systematycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1932 do 1935 kustosz i kierownik zorganizowanego przez siebie Działu Przyrodniczego Muzeum Śląskiego w Katowicach. Od 1935 do 1939 docent w Katedrze Geografii Roślin Uprawnych Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

Uczestniczka wypraw fitosocjologicznych i paleobotanicznych w góry Atlasu, do Egiptu i Maroka (1928), na Korsykę i w Alpy Szwajcarskie (1929), na Bałkany (1930), do Skandynawii i stacji polarnej Abisko w szwedzkiej Laponii (1933) oraz na Krym.

Równolegle z publikowaniem artykułów dotyczących botaniki i geografii w czasopismach naukowych (m.in. Czasopismo Geograficzne, Kosmos, Wszechświat, Ochrona Przyrody) drukowała teksty popularnonaukowe w pisamch dla młodzieży (m.in. Na Tropie, Orlęta).

Podczas II wojny światowej pracowała w Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie. W latach 1942-1944 brała udział w tajnym nauczaniu.

Po wojnie związana z Uniwersytem Jagiellońskim jako profesor nadzwyczajny (1945), kierownik Katedry Anatomii i Fizjologii Roślin (1945-1947) i kierownik Katedry Botaniki (1947-1953) a następnie Wyższą Szkołą Rolniczą w Krakowie jako profesor zwyczajny (1953) i kierownik Katedry Botaniki (1953-1968). Równocześnie kierowała Pracownią Wirusologii w Zakładzie Fizjologii Roślin Polskiej Akademii Nauk. W latach 1962-1966 współpracowała z Departamentem Rolnictwa Stanów Zjednoczonych w badaniach nad zdrowotnością, rozwojem i metabolizmem ziemniaków. W 1973 r. prowadziła badania i doświadczenia wirusologiczne w Uppsali.

Od 1945 r. członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności. Członek zwyczajny Niemieckiej Akademii Przyrodników "Leopoldina" (1964), członek honorowy Polskiego Towarzystwa Botanicznego (1980) i Polskiego Towarzystwa Fitopatologicznego.

Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1956), Krzyżem Kawalerskim (1961) i Krzyżem Oficerskim (1972) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem im. M.Kopernika PAN (1972).

Pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.