Andrzej Adam Zaorski (ur. 17 grudnia 1942 w Piaskach, zm. 31 października 2021 w Warszawie) – polski aktor i artysta kabaretowy, występujący w telewizji, filmie i teatrze, a także w radiu.

Życiorys

W 1964 roku ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, w teatrze zadebiutował 31 stycznia 1965 roku. Występował w Teatrze Współczesnym w Warszawie (do 1970 roku), potem w Teatrze Ateneum, Teatrze Narodowym, Teatrze Powszechnym, Teatrze Na Targówku i Teatrze Kwadrat, w kabaretach „U Lopka”, Pod Egidą, „Tu 60-tka” i „Kaczuch Show”. W latach 70. uczestniczył w produkcjach cyklicznych programów telewizyjnych (m.in. Gallux Show, Studio Gama) oraz radiowych (60 minut na godzinę). W 1991 roku otrzymał nagrodę Wiktora (dla osobowości telewizyjnej).

W latach 1991–1993 współtworzył telewizyjny cykl Polskie zoo.

Występował w powieści radiowej W Jezioranach.

Życie prywatne

Był synem Tadeusza Zaorskiego (wiceministra kultury i sztuki i szefa polskiej kinematografii), starszym bratem Janusza Zaorskiego, teściem Andrzeja Butruka i Tomasza Werta.

Na początku lat 90. wycofał się z aktywnej pracy w teatrze i filmie, choć pod koniec tej dekady i na początku następnej wystąpił w kilku serialach, a także podejmował próby reżyserskie.

Po tym, jak w 2004 przebył udar mózgu, co spowodowało paraliż i znaczne ograniczenie zdolności wysławiania się, napisał wydaną w 2006 roku, autobiograficzną powieść zatytułowaną Ręka, noga, mózg na ścianie, w której opisał proces wychodzenia z choroby.

Mieszkał na stałe w Milanówku, gdzie za wkład w upowszechnianie kultury i promocję Milanówka uhonorowany został statuetką Milanowskiego Liścia Dębu (2004).

Filmografia

• 2003–2004: Sprawa na dziś − portier Maurycy
• 1991: Panny i wdowy − malarz Henryk, mąż Marii
• 1988: Piłkarski poker
• 1984: Baryton
• 1982: Matka Królów
• 1980: Nasze podwórko − ojciec Tomka
• 1979: Skradziona kolekcja
• 1977: Lalka − Julian Ochocki
• 1974: Ile jest życia
• 1971: Bolesław Śmiały
• 1970: Raj na ziemi
• 1969: Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię – dziennikarz „Kuriera Polskiego” (głos)
• 1967: Stawka większa niż życie
• 1967: Westerplatte
• 1966: Małżeństwo z rozsądku
• 1966: Marysia i Napoleon

Dubbing

• 1961: Salvatore Giuliano
• 1963: Zbrodnia doskonała – adwokat Philliet
• 1964: Dwaj muszkieterowie – Piotr

Ordery i nagrody

• 2012: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – „za wybitne zasługi w pracy artystycznej i twórczej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce”
• 2006: Złoty Mikrofon
• 2004: Milanowski Liść Dębu