Andrzej Wyczański (ur. 13 kwietnia 1924 roku w Warszawie, zm. 22 marca 2008 roku w Warszawie) – polski historyk, profesor Instytutu Historii PAN i Uniwersytetu w Białymstoku, członek PAN.

Studiował na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie pod kierunkiem Romana Grodeckiego uzyskał magisterium w 1946 roku. Doktorat pt. Francja wobec państw jagiellońskich w latach 1515-1529 obronił na UW w roku 1949 (promotor Tadeusz Manteuffel). Od roku 1953 zatrudniony w Instytucie Historii PAN, gdzie w roku 1958 uzyskał habilitację. W latach 1949-1959 założyciel i kierownik Stacji Mikrofilmowej Biblioteki Narodowej. Tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w 1971 roku. Począwszy od 1974 r. pracował też w Instytucie Historii filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku oraz na Uniwersytecie w Białymstoku, w latach 1983 - 1996 wykładał w Instytucie Historii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W roku 1983 został członkiem PAN, w latach 1993-1996 Wiceprezes i Sekretarz Naukowy PAN.

W swoich badaniach koncentrował się na historii gospodarczej i społecznej Polski w XVI wieku. Jego najważniejsze prace dotyczyły funkcjonowania gospodarki folwarcznej, konsumpcji żywności oraz struktury społeczeństwa staropolskiego. Nawiązywał w nich do osiągnięć francuskiej szkoły Annales, z którą był związany od lat 50. Doktor honoris causa Uniwersytetu w Białymstoku.