Andrzej Antoni Plichta herbu Półkozic (ur. 30 listopada 1797 w Kurdwanowie – zm. 3 czerwca 1866 w Wersalu) – radca stanu i sekretarz Rządu Narodowego Królestwa Polskiego w powstaniu listopadowym.

Urzędnik w Radzie Stanu Królestwa Polskiego od 1818. Od 1821 członek Narodowego Towarzystwa Patriotycznego, za co został aresztowany w lutym 1826, sądzony i skazany w 1828 przez sąd sejmowy. Wywieziony do Twierdzy Pietropawłowskiej, skąd powrócił w marcu 1829.

W powstaniu listopadowym początkowo sekretarz Rady Najwyższej Narodowej. Jako żołnierz-ochotnik wziął udział w bitwie pod Grochowem w 1831. Wraz z rządem udał się na emigrację do Paryża. Współorganizował Komitet Tymczasowy Emigracji Polskiej, wszedł w skład Komitetu Narodowego Emigracji Polskiej. Od 1833 związał się ze Związkiem Jedności Narodowej. Współzałożyciel Towarzystwa Literackiego w Paryżu (jego sekretarz w latach 1836-1866). Współfundował Bibliotekę Polską. Był członkiem loży wolnomularskiej.

Pochowany na Cmentarzu Montmartre.