Andrzej Garlicki (ur. 3 czerwca 1935 w Warszawie, zm. 14 kwietnia 2013 tamże) – polski historyk, publicysta, profesor, syn Stanisława i brat Leszka.

Życiorys

Studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1956. Promotorem jego pracy doktorskiej o początkach Legionów był Henryk Jabłoński. Zajmował się historią najnowszą Polski.

W latach 1963-1981 był członkiem kolegium tygodnika Kultura, a od 1982 pracował w Polityce. Wchodził również w skład redakcji Przeglądu Historycznego (od 1975).

Był profesorem w Instytucie Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Jego uczniami byli m.in. Lidia Mularska-Andziak i Andrzej Kochanowski.

Był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa w latach 1953-1955 i 1964-1965. Do współpracy przyznał się w wywiadzie udzielonym Gazecie Wyborczej i stwierdził, że miała charakter incydentalny. Nosił pseudonim "Pedagog".

Był członkiem PZPR, w tym wchodził w skład Komisji Ideologicznej Komitetu Uczelnianego PZPR na UW.

Najważniejsze publikacje

• Geneza legionów (1964),
• Powstanie PSL Piast 1913-1914 (1966)
• U źródeł obozu belwederskiego (1978)
• Przewrót majowy (1979)
• Od maja do Brześcia (1981)
• Od Brześcia do maja (1986)
• Józef Piłsudski 1867-1935 (1988)
• Stalinizm (1993)
• Bolesław Bierut (1994)
• Z tajnych archiwów (1988)
• Rycerze Okrągłego Stołu (2004)
• Piękne lata trzydzieste (2008)