Alina Barbara Pienkowska (ur. 12 stycznia 1952 w Gdańsku, zm. 17 października 2002 w Gdańsku) – polska pielęgniarka, działaczka opozycyjna w latach PRL, senator II kadencji.

Z wykształcenia dyplomowana pielęgniarka, w 1973 ukończyła Pomaturalne Medyczne Studium Zawodowe. Pracowała w zakładzie opieki zdrowotnej przy Stoczni Gdańskiej. Mieszkała w Gdańsku. W latach 70. organizowała Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża, w sierpniu 1980 była współorganizatorką strajku w Stoczni Gdańskiej oraz sygnatariuszem porozumień sierpniowych. W stanie wojennym została internowana na okres ponad siedmiu miesięcy.

Zasiadała w Senacie II kadencji (1991–1993) z listy związkowej, reprezentując województwo gdańskie. Od 1993 działała w Unii Demokratycznej i Unii Wolności. W latach 1998–2002 była radną Gdańska.

Była żoną Bogdana Borusewicza. Miała dwoje dzieci (Sebastiana i Kingę).

Pośmiertnie, postanowieniem prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 3 maja 2006, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, została odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymała też tytuł Honorowego Obywatela Miasta Gdańska.

Alinie Pienkowskiej został poświęcony film dokumentalny Historia pewnego życia z 2003 w reżyserii Andrzeja Titkowa. 7 czerwca 2013 została patronką Ośrodka Profilaktyki i Epidemiologii Nowotworów w Poznaniu.