Alfred Jodl (ur. 10 maja 1890 w Würzburgu, stracony 16 października 1946 w Norymberdze) – niemiecki dowódca wojskowy z czasów II wojny światowej w stopniu generała-pułkownika (Generaloberst – odpowiednik generała armii), zbrodniarz wojenny.

I wojna światowa

Alfred Jodl rozpoczął swoją karierę jako podporucznik w bawarskim pułku artylerii. W czasie I wojnie światowej pełnił funkcje frontowe i sztabowe.

Republika Weimarska

Od 1919 roku Jodl był członkiem Straży Narodowej Volkswehr. Został wcielony do Reichswehry, by w 1921 roku stać się kapitanem, od 1931- majorem i w tym samym roku dołączyć do Sztabu Generalnego w Ministerstwie Reichswehry. W 1933 roku Jodl został awansowany na stopień podpułkownika i odkomenderowany do armii tureckiej. W 1935 został pułkownikiem i szefem Wydziału Obrony Kraju w Urzędzie Sił Zbrojnych, podlegając bezpośrednio Ministerstwu Wojny. W 1938 został przeniesiony do Wiednia, by w 1939 zostać generałem-majorem (generałem brygady), a od sierpnia 1939 szefem Sztabu Dowodzenia Wehrmachtu w OKW.

II wojna światowa

Od sierpnia 1939 roku był szefem oddziału operacyjnego zarządu sztabu Wehrmachtu, a następnie szefem sztabu dowodzenia w Oberkommando der Wehrmacht. Od tego momentu był głównym autorem planów militarnych III Rzeszy, oraz bliskim doradcą Hitlera. 7 maja 1945 roku generaloberst Jodl podpisał w Reims akt bezwarunkowej kapitulacji niemieckich sił zbrojnych (reprezentował Prezydenta Rzeszy Karla Dönitza). Po aresztowaniu marszałka Wilhelma Keitla został na krótko ostatnim szefem OKW.

Proces i wyrok

W 1946 został osądzony przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze i skazany za udział w planowaniu wojny na karę śmierci. Został powieszony, chociaż prosił o egzekucję przez rozstrzelanie.

Ocena pośmiertna

28 lutego 1953 roku sąd niemiecki uznał, że działalność Jodla w czasie wojny nie wykraczała poza ramy działania operacyjnego.