Alfons Flisykowski, (ur. 22 września 1902 w Goręczynie, zm. 5 października 1939 w Gdańsku) – żołnierz zawodowy, urzędnik pocztowy. Dowódca obrony Poczty Polskiej w Gdańsku we wrześniu 1939 roku.

Urodzony w Goręczynie, gdzie ukończył szkołę podstawową. Następnie uczęszczał do gimnazjum w Kościerzynie, z której został usunięty za przynależność do organizacji niepodległościowej. Następnie uczył się w prywatnej szkole w Gdańsku. Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej wstąpił na ochotnika do wojska i został ranny pod Ciechanowem. W 1922 odbył służbę wojskową w Centrum Szkolenia Łączności w Zegrzu, a następnie ukończył szkołę podoficerską w stopniu kaprala ze specjalnością telegrafisty.

Jego żoną była Maria Kozak, z którą ożenił się w 1935 roku. Miał dwójkę dzieci: córkę Henrykę oraz syna Andrzeja.

Poczta Polska w Gdańsku

Po podjęciu pracy na Poczcie Polskiej w Gdańsku w latach 1934-1936 był naczelnikiem Urzędu Pocztowego Gdańsk 2, a następnie został przeniesiony do Dyrekcji Poczt i Telegrafów RP w Gdańsku, w stopniu podreferendarza w dziale pocztowym. Po wybuchu wojny bronił się wraz z pozostałymi pracownikami Poczty Polskiej. Po śmierci dowódcy ppor. Konrada Guderskiego został jego następcą. Przez kilkanaście godzin koordynował akcję obronną. Po poddaniu poczty uciekł wraz z grupą kolegów, jednak schwytano go i oddano w ręce Gestapo. Przez pięć tygodni był więziony na Biskupiej Górce, 5 października 1939 został rozstrzelany na gdańskiej Zaspie. Pośmiertnie, 1 września 1990 roku został odznaczony Krzyżem Walecznych.