Aleksiej Maksymowicz Kaledin, ros. Алексей Максимович Каледин (ur. 12 października /kalendarz juliański/ 1861, 24 października /kal. gregoriański/ folwark Kaledina, stanica Ust' Halepska zm. 29 stycznia/11 lutego/ 1918 w Nowoczerkasku), generał kawalerii 1917 armii Imperium Rosyjskiego.

Pochodził z rodziny kozackiej. Ukończył Michajłowską Akademię Artyleryjską w Petersburgu w 1882 i Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w 1889.

W czasie I wojny światowej dowodził 12 Korpusem Armijnym, od maja 1916 - maja 1917 8 Armią na Froncie Południowo-Zachodnim. Od czerwca 1917 ataman kozackiego Wojska Dońskiego, wybrany na zjeździe starszyzny kozackiej. W sierpniu 1917 wystąpił z programem zdławienia rewolucji. W listopadzie 1917 w demokratycznych wyborach do Konstytuanty wybrany deputowanym z okręgu Kozaków dońskich. Przywódca kontrrewolucji Kozaków nad Donem w l. 1917 - 1918 w wojnie domowej w Rosji. W czasie rewolucji październikowej 1917 prowadził walki zbrojne z oddziałami czerwonych (tzw. Kaledowszczina). Po klęsce walk przeciw bolszewikom złożył swoje pełnomocnictwa i popełnił samobójstwo wystrzałem w serce. Był odznaczony Orderem Orła Białego, Orderem Świętego Jerzego III i IV klasy, Orderem Świętego Włodzimierza II i III klasy, Orderem Świętej Anny I i III klasy, Orderem Świętego Stanisława I, II i III klasy i Złotą Szablą Za Waleczność.