Alberto Ascari (ur. 13 lipca 1918 w Mediolanie, zm. 26 maja 1955 na Autodromo Nazionale di Monza) – włoski kierowca wyścigowy, dwukrotny mistrz Formuły 1.

Urodził się w Mediolanie we Włoszech, a wyścigiami zainteresował się dzięki ojcu Antonio Ascari, kierowcy wyścigów Grand Prix w latach 20. XX wieku jako kierowca Alfa Romeo. Antonio zmarł podczas Grand Prix Francji w 1925 roku.

Jako młody chłopak brał udział w wyścigach motocyklowych; było to po tym jak wstąpił do prestiżowego Mille Miglia sportów samochodowych Ferrari gdzie w końcu przeszedł do wyścigów samochodów.

Jego karierę przerwała II wojna światowa, po której zaczął startować w Grand Prix z Maserati. Jego partnerem zespołowym był Luigi Villoresi, który został jego mentorem i przyjacielem. Alberto Ascari swoje pierwsze Grand Prix wygrał w San Remo (Włochy) w 1948 i ten sam wyścig, w tym samym składzie następnego roku. Po dołączeniu do Villoresiego w zespole Ferrari; wygrał trzy kolejne wyścigi w tym zespole.

Pierwszy oficjalny sezon Formuły 1 odbył się w 1950. Zespół Ferrari zadebiutował w Grand Prix Monako wraz z Ascarim, Villoresim iRaymondem Sommerem. Ascari ukończył wyścig jako drugi. W tym samym sezonie zajął 2. miejsce w pierwszym wyścigu Formuły 1 na torze Monza we Włoszech. Był 5. w mistrzostwach. Pierwsze zwycięstwo w Grand Prix Formuły odniósł w sezonie 1951 naNürburgring w Niemczech, a drugie na Monzy.

Po sukcesach w Europie Enzo Ferrari zaopatrzył Alberta w samochód w wyścigu Indianapolis 500. Był jedynym europejskim kierowcą w Indy w jedenastoletnim historii tego wyścigu w Formule 1, jednak dla niego zakończył się on już po 40 okrążeniach. To był jedyny raz kiedy nie wygrał wyścigu w tym sezonie. Ferrari z Ascarim dominowało w sezonie 1952 wygrywając sześć z siedmiu wyścigów w Europie i osiągając najszybsze okrążenie w tych sześciu wyścigach.

Na rozpoczęcie sezonu 1953 wygrał trzy pierwsze wyścigi, które dały mu dziewięć zwycięstw z rzędu. Jego passa zakończyła się 4. miejscem we Francji. Głównymi rywalami w tym wyścigu byli zawodnicy Ferrari i Maserati. Tego roku odniósł jeszcze dwa zwycięstwa, w rezultacie zdobywając drugi tytuł mistrzowski.

W sezonie 1954 wystartował w czterech wyścigach, nie zdołał jednak ukończyć żadnego z nich. Dwukrotnie zawiodły go samochody Maserati, a po jednym razie Ferrari i Lancia. Zdobył jednak 1,14 punktu za dwa najszybsze okrążenia (siedmiu kierowców otrzymało po 0,14 punktu za ustanowienie najlepszego czasu okrążenia w Grand Prix Wielkiej Brytanii). Tego samego roku Ascari wygrał wyścig Mille Miglia.

W sezonie 1955, podobnie jak w ostatnim wyścigu poprzedniego roku, reprezentował barwy zespołu Scuderia Lancia. W dwóch wyścigach, w których startował nie zdołał dojechać do mety. W drugim, który odbył się w Monako, rozbił swój samochód o przystań i wpadł do wody. Tydzień później, 26 maja, testował nowy samochód Ferrari na torze Monza. Zginął w wypadku na jednym z ciasnych zakrętów, choć jego śmierć nadal nie została wyjaśniona. Zakręt, na którym zginął, nosi jego nazwisko – Variante Ascari.

Alberto Ascari leży na cmentarzu obok swego ojca na Cimitero Monumentale w Mediolanie.

W 1992 został wyniesiony do Międzynarodowej Hali Sław Motocyklowych.