Adolf Ziegler (ur. 16 października 1892 w Bremie, zm. 18 września 1959 w Varnhalt koło Baden-Baden) – niemiecki malarz, prezes Izby Rzeszy ds. Sztuk Plastycznych, przedstawiciel sztuki Blut und Boden, organizator Wystawy Sztuki Zdegenerowanej.

W latach 1911-1924 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Weimarze z przerwą na służbę wojskową w okresie I wojny światowej. W latach 1924-1933 działał jako artysta niezależny.

Po osobistym spotkaniu z Adolfem Hitlerem wstąpił w roku 1925 do NSDAP i został mianowany „doradcą ds. Sztuk Plastycznych” w kierownictwie partii.

W listopadzie 1933 został mianowany profesorem w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Malowane przez niego z naturalistyczną precyzją portrety i akty kobiece wzbudziły zachwyt Hitlera. Wśród krytyków skrajny naturalizm tych aktów przysporzył mu natomiast miano "narodowego malarza włosów łonowych" (Reichsschamhaarmaler).

W listopadzie 1936 został mianowany prezesem Izby Sztuk Plastycznych, stanowiącej dział Izby Kultury Rzeszy (Reichskulturkammer). W roku 1937 z polecenia Hitlera zajął się „oczyszczaniem” muzeów i galerii niemieckich z dzieł „sztuki zdegenerowanej". W tej akcji skonfiskowano ponad 16 tysięcy dzieł sztuki, z których część sprzedano za granicę po rażąco niskich cenach, część publicznie spalono, a kilkaset pokazano na wystawie sztuki zdegenerowanej w Monachium.

Los ten spotkał między innymi dzieła ekspresjonisty Emila Nolde. Artysta ten, pismem Zieglera z dnia 23 kwietnia 1941 roku, został wykluczony z Izby Sztuk plastycznych i pozbawiony prawa do wykonywania zawodu. Jego 1052 prace zostały zarekwirowane.

Jednocześnie zadbał o promocję własnej twórczości na odbywającej się równocześnie w Monachium Wielkiej Wystawie Sztuki Niemieckiej i wydał książkę pt. Die Kunst im Dritten Reich (Sztuka w III Rzeszy).

W roku 1943 przerażony zbliżającą się klęską hitleryzmu, zaproponował rokowania pokojowe z Wielką Brytanią, za co trafił na krótko do obozu KL Dachau.

Po wojnie zamieszkał u siostry w Baden-Baden. Przez komisję denazyfikacyjną zastał zakwalifikowany jako „Mitläufer” (bierny uczestnik).

W przeciwieństwie do twórczości rzeźbiarzy Josefa Thoraka i Arno Brekera, których dzieła przetrwały jako świadectwa minionej epoki III Rzeszy, naturalistyczne, bezstylowe malarstwo Adolfa Zieglera stanowi już tylko dowód upodobań Hitlera.