Adolf Czerwiński (ur. 1852, zm. 24 czerwca 1937) – polski prawnik, karnista, radca dworu, sędzia, doktor honoris causa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, działacz społeczny.

Po ukończeniu studiów prawniczych w okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej został sędzią w Radziechowie, następnie pracował w sekretariacie Najwyższego Trybunału w Wiedniu, jako prokurator państwa w Sanoku i Lwowie, po czym został prokuratorem na stanowisku kierowniczym w Stryju. Później był przez sześć lat inspektorem sądowniczym w Galicji. Następnie sprawował funkcje prezesa sądów okręgowych (krajowych) w Samborze, Tarnopolu i Lwowie. Od stycznia 1912 pełnił funkcję prezydenta Wyższego Sądu Krajowego we Lwowie (jako następca Aleksandra Mniszek-Tchorznickiego). Podczas okupacji w trakcie I wojny światowej zorganizował zamiejscową siedzibę lwowskiego sądu w czeskim Ołomuńcu, a ponadto tworzył sądy karne w czeskich Budziejowicach i Czeskiej Lipie. Urząd prezesa lwowskiego sądu apelacyjnego pełnił także po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w okresie II Rzeczpospolitej do 1920. W tym roku odszedł z pełnionych funkcji na emeryturę. Redaktor „Gazety Lwowskiej” określił go wówczas mianem „budowniczego polskiego sądownictwa”.

Specjalizował się w prawie karnym, zarówno materialnym jaki i procesowym, a także postępowaniu cywilnym i prawie małżeńskim. Publikował na łamach „Czasopisma Sędziowskiego”. Był członkiem Oddziału Lwowskiego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej. W 1929 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.

Działał społecznie. Był założycielem i prezesem Towarzystwa Ochrony Młodzieży do 1929 (członkiem zarządu był ks. prof. Szczepan Szydelski). Przekazał fundusze na rzecz odbudowy Towarzystwa Kolonii Rymanowskich, organizującego kolonie dla dzieci w uzdrowisku Rymanów-Zdrój, za co stowarzyszenie przyznało mu tytuł członka honorowego i nazwało jego imieniem odbudowany po spaleniu z 1927 pawilon w uzdrowisku (obecny Dom Wczasów Dziecięcych w Rymanowie-Zdroju). Był wieloletnim przewodniczącym oddziału lwowskiego Stowarzyszenia Wdów i Sierot Wojennych. Z polecenia Ministerstwa Sprawiedliwości z 1922, był organizatorem Zakładu Wychowawczo-Poprawczego w Przedzielnicy.

Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Publikacje

• Ustrój sądów powszechnych wedle rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 lutego 1928 r. Dz. Ust. Nr. 12, poz 93 (1928)
• O warunkowem zawieszeniu wykonania kary wedle ustaw dzielnicowych z uwzględnieniem postanowień nowego Kodeksu Karnego z 19 marca 1928 (1929)
• Postępowanie karne przed sądem pierwszej instancji: wedle Kodeksu postępowania karnego z dnia 19-go marca 1928 r. nr. 33, poz. 313 Dz. U. Rz. P. (1929)
• O dowodach wedle Kodeksu Postępowania Cywilnego z 29 listopada 1930, Nr. 83, poz. 651 Dz. U. R. P. (1931)
• Obecny stan ustawodawstwa karnego przeciwko nieletnim w Polsce (1933)
• Przyczyny i skutki bezrobocia pracowników umysłowych w Polsce (1934)
• Problem unifikacji osobowego prawa małżeńskiego w Polsce (1936)

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1929, „za zasługi na polu pracy społecznej i zawodowej”)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)