Adam Łukasz Królikiewicz (ur. 9 grudnia 1894we Lwowie, zm. 4 maja 1966 w Konstancinie) – polski jeździec, major kawalerii Wojska Polskiego, pierwszy polski medalista olimpijski w konkurencji indywidualnej.

Życiorys

Syn Karola Królikiewicza i Julii z Bronarskich. Pochodził ze starej rodziny mieszczańskiej wywodzącej się z Wojnicza koło Tarnowa.

Od 3 sierpnia 1914 służył w Legionach, od grudnia w I Brygadzie. Walczył pod Kunicami(23 czerwca 1914, za co otrzymał Order Virtuti Militari V kl). Następnie był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Kawalerii.

Od 1918 był w Wojsku Polskim, gdzie doszedł do stopnia majora. W roku 1932 pełnił służbę w 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, a w latach 1935-1939 był szefem nauki jazdy (ekwitacji) w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.

Był wybitnym jeźdźcem. Jego największym osiągnięciem sportowym było zdobycie brązowego medalu podczas igrzysk olimpijskich w Paryżu 1924 w skokach przez przeszkody, który był pierwszym polskim medalem olimpijskim w konkurencji indywidualnej. Startował wówczas na koniu Picador.

Był wśród laureatów pierwszej edycji Plebiscytu Przeglądu Sportowego w 1926. Zajął wówczas 7. miejsce.

Jego koniem był Jaś, którym opiekował się i po padnięciu wypreparował płk lekarz weterynarii Józef Kulczycki.

Po wojnie pracował jako trener i instruktor jeździecki. Opublikował m.in. wspomnienia Jasiek, Picador i ja (Kraków 1958). Adam Królikiewicz był też jednym z twórców polskiej odmiany naturalnej szkoły jazdy Federico Caprillego.

Brał udział w produkcjach filmowych. Był konsultantem ds. jeździectwa w filmie Podhale w ogniu z 1955, jako aktor wystąpił w filmie Rancho Texas z 1958.

Zmarł wskutek obrażeń odniesionych po upadku z konia na planie filmu Andrzeja Wajdy pt. Popioły, co wspomniał Daniel Olbrychski w swojej autobiografii Anioły wokół głowy.

Wnukiem Królikiewicza jest scenarzysta Cezary Harasimowicz.

Awanse

• podporucznik – 1919
• porucznik – 1920
• rotmistrz – 1 grudnia 1924 r. ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 r. i 61 lokatą w korpusie oficerów kawalerii
• major – 12 marca 1933 r. ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 r. i 9 lokatą w korpusie oficerów kawalerii

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[4]
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi – dwukrotnie (po raz drugi w 1928)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[4]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Krzyż Kawalerski Legii Honorowej (Francja)
• Krzyż Kawalerski Orderu Gwiazdy (Rumunia)
• Krzyż Kawalerski Orderu Korony (Włochy