Jerzy Henryk Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 28 maja 1817 w Wiedniu - zm. 25 maja 1872 w Krakowie) – polski działacz polityczny, słowianofil, kurator literacki, II ordynat przeworski, członek dziedziczny Izby Panów, poseł na sejm galicyjski, kurator Ossolineum.

Syn Henryka. Jeden z głównych w Polsce przedstawicieli słowianofilstwa, pozostawał w bliskich stosunkach z przedstawicielami odradzającego się narodu czeskiego i chorwackiego. W 1848 r. brał udział w kongresie słowiańskim w Pradze, następnie posłował do parlamentu austriackiego. Działacz społeczno-oświatowy w Galicji, z przekonań konserwatysta, jako kurator Ossolineum położył zasługi około jego rozwoju. Podarował Zakładowi im. Ossolińskich bibliotekę i zbrojownie przeworską. W 1863 r. w czasie powstania styczniowego był związany z organizacją narodową. Na terenie Przeworszczyzny ufundował szpital powstańczy.

W latach 1865-1872 był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Był mężem Cecylii Zamoyskiej, ojcem Andrzeja i Kazimierza.