Zuzanna Rabska (ur. 22 września 1888 w Warszawie, zm. 23 października 1960 tamże) – polska poetka, pisarka, tłumaczka. Córka Aleksandra Kraushara.

Studentka warszawskiego Uniwersytetu Latającego, później uczyła się na wydziale filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po studiach pracowała w Czytelniach Bezpłatnych Warszawskich Towarzystw Dobroczynności. Współtwórczyni polskiego Towarzystwa Bibliofilów. W latach 1925–1939 pisała w dziale kroniki literackiej „Kuriera Warszawskiego”. Jej poezja wiąże się z tematyką patriotyczną bliską młodopolskiej stylistyce.

Zuzanna Rabska posiadała bogatą kolekcję ekslibrisów dawnych, należała do współzałożycieli Towarzystwa Miłośników Ekslibrisu w Warszawie.

Jej mężem był publicysta, krytyk literacki i teatralny Władysław Rabski, a córką Aleksandra Stypułkowska.

Nowele i poezje

• 1909 – Zanim światła pogasną
• 1912 – Dogaressa
• 1913 – Miłość mówi
• 1916 – Warszawa w sonetach
• 1918 – W płonącym lesie
• 1920 – Tajemnice Łazienek
• 1925 – Magia książki
• 1925 – Baśnie kaszubskie
• 1927 – Grzech markizy
• 1932 – Marmur i słońce
• 1947 – Książka i wojna
• 1948 – Miłość Urszuli Orlikówny
• 1957 – Godzina prawdy
• 1959 – Moje życie z książką (wspomnienia)