Eligiusz Lasota (ur. 15 kwietnia 1929 w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 19 września 2001) – dziennikarz polski, redaktor naczelny tygodnika "Po prostu" w latach 1953-1957, poseł na Sejm PRL II kadencji z ramienia PZPR.

W 1957 został objęty zakazem pracy dziennikarskiej oraz usunięty z PZPR za prowadzenie "grupowej walki z partią" na łamach "Po prostu". Po powrocie do dziennikarstwa pracował m.in. w "Głosie Pracy", podziemnych "Fundamentach" oraz Polskim Radiu. W latach 1957-1961 pełnił mandat poselski na Sejm PRL. W latach 70. był uczestnikiem Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”.

Po wprowadzeniu stanu wojennego działał w zdelegalizowanym Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich, ogłaszał artykuły w pismach drugiego obiegu. Po upadku komunizmu został zastępcą redaktora naczelnego reaktywowanego tygodnika „Po prostu”.

W ostatnich latach przed śmiercią pracował w Kancelarii Senatu, jako główny doradca do spraw międzynarodowych. Do ostatniej chwili był redaktorem naczelnym Zeszytów „Polska w Europie”.

13 września 2001 został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy dziennikarskiej i za osiągnięcia w działalności publicznej”.