Wincenty Styczyński (ur. 5 grudnia 1872 w Śremie, zm. 18 kwietnia 1922 w Gliwicach) – polski działacz narodowy, lekarz, w latach 1919-1922 radny miejski, przewodniczący frakcji polskiej w Gliwicach.

Syn śremskiego nauczyciela Wincentego Styczyńskiego i jego żony Modesty z Kunowskich. Ukończył Gimnazjum w Śremie, gdzie w 1893 roku uzyskał świadectwo dojrzałości. Po zakończeniu w 1899 r. studiów medycznych we Wrocławiu, rozpoczął pracę lekarza na Górnym Śląsku. Od 1901 r. członek Banku Ludowego w Gliwicach i współzałożyciel w 1908 r. organizacji Towarzystwo Lekarzy Polaków na Śląsku. Działał także w Towarzystwie Czytelni Ludowych. Był przewodniczącym polskiego komitetu wyborczego na miasto Gliwice w wyborach do Reichstagu. Został prewencyjnie aresztowany w 1918 r. a następnie wcielony do wojska niemieckiego. Od 1919 członek Rady Miejskiej i przewodniczący frakcji polskiej w Radzie Miejskiej Gliwic. Styczyński zawsze bronił praw ludności gliwickiej. W 1920 roku został doradcą technicznym przy kontrolerze koalicyjnym na miasto Gliwice. Podczas trzech powstań śląskich (1919, 1920, 1921) udzielał pomocy ofiarom. W 1922 roku został zamordowany przez bojówkarza niemieckiego podczas pełnienia obowiązków lekarskich.

W Gliwicach jedna z ulic jest nazwana imieniem dra Wincentego Styczyńskiego – prostopadła do ul. Kozielskiej i ul. gen. Andersa. Także III Liceum Ogólnokształcące w Gliwicach przy ul. Gierymskiego nosi imię dra Wincentego Styczyńskiego. W miejscu śmierci dra Styczyńskiego wystawiono tablicę pamiątkową (ul. Dworcowa).

Jedna z chorzowskich ulic nazwana jest imieniem dra Wincentego Styczyńskiego. Jest ona przedłużeniem ulicy Wincentego Janasa i ulicy Raciborskiej; jest prostopadła do ulicy Strzelców Bytomskich, ulicy 3 Maja, Kingi, Filarowej, Władysława Reymonta i Józefa Lompy. Jego nazwiskiem nazwano też szpital miejski nr 4 w Chorzowie.

W Poznaniu jedna z ulic nosi nazwę imienia Wincentego Styczyńskiego (dzielnica Świerczewo – os. Powstańców Śląskich).