Henryk Szafrański (ur. 1 listopada 1905 w Warszawie, zm. 10 listopada 1992) – działacz PZPR, polityk, poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji, członek Rady Państwa PRL w latach 1971–1985, członek Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.

Inżynier mechanik, absolwent Politechniki Warszawskiej (1955). Od 1942 członek PPR, następnie członek PZPR; był członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR (1948–1954) oraz członkiem Komitetu Centralnego (1964–1981).

W latach 1921–1939 pracował jako robotnik w fabryce Lilpopa, Fabryce Obrabiarek w Pruszkowie oraz w Zakładach Ursus (tam kontynuował pracę w okresie okupacji). W czasie II wojny światowej organizował struktury Gwardii Ludowej i PPR w okręgu Warszawa Lewa Podmiejska (m.in. na terenie okręgu żyrardowskiego). Od 1945 był pracownikiem aparatu partyjnego KC PPR, m.in. kierownikiem Wydziału Administracyjno-Samorządowego KC PPR. W latach 1948–1949 sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy, w latach 1949–1950 sekretarz Komitetu Warszawskiego. W latach 1950–1956 zatrudniony w przemyśle, w Warszawskiej Fabryce Maszyn Tytoniowych oraz ponownie w Zakładach Ursus. W latach 1956–1967 sekretarz, a w okresie od 26 kwietnia 1967 do 17 lutego 1971 pierwszy sekretarz Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PZPR.

W latach 1971–1985 członek Rady Państwa.

W latach 1944–1952 i 1961–1985 poseł kolejno do: KRN, Sejmu Ustawodawczego oraz Sejmu PRL III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji. W ciągu długiego okresu pełnienia mandatu poselskiego wielokrotnie był przewodniczącym komisji: w latach 1945–1946 Komisji Administracji i Bezpieczeństwa (KRN), w latach 1947–1948 Komisji Organizacyjno-Samorządowej, w latach 1948–1949 komisji Samorządowej (Sejm Ustawodawczy), w latach 1964–1965 Komisji Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa (Sejm III kadencji), w latach 1972–1976 Komisji Przemysłu Ciężkiego i Maszynowego (VI kadencja), w latach 1976–1984 Komisji Przemysłu Ciężkiego, Maszynowego i Hutnictwa (VII i VIII kadencja), a w latach 1984–1985 Komisji Przemysłu (VIII kadencja).

Działacz organizacji kombatanckiej ZBoWiD. W latach 1974–1990 członek Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD. W sierpniu 1984 wszedł w skład Obywatelskiego Komitetu Obchodów 40. Rocznicy Powstania Warszawskiego.

Odznaczony m.in. Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1974), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy i Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy. W 1985 wyróżniony medalami "40. rocznica Wyzwolenia Czechosłowacji przez Armię Radziecką" (CSRS) oraz radzieckim Medalem 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945. Był honorowym obywatelem Żyrardowa.

Zmarł 10 listopada 1992. Pochowany 18 listopada w Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 3 Tuje rz. 1 m. 26).