Władysław Mickiewicz (ur. 23 czerwca 1838 w Paryżu, zm. 9 czerwca 1926 tamże) – działacz sprawy polskiej na emigracji, najstarszy syn Adama Mickiewicza i Celiny z Szymanowskich.

Działalność na emigracji

Władysław był założycielem czasopisma na emigracji L'Espérance, które miało bronić sprawy narodów będących w niewoli. Publikował w niej tłumaczenia literatury polskiej m.in. Księgi pielgrzymstwa polskiego swojego ojca, Ulanę Józefa Ignacego Kraszewskiego, fragmenty Pamiątek starego szlachcica litewskiego Henryka Rzewuskiego, Wacława Dzieje Stefana Garczyńskiego i inne. Zajmował się promowaniem swojego pisma na terenach Polski pod zaborami oraz w innych krajach.

W 1864 ufundował słynną w tamtych czasach Księgarnię Luksemburską, mającą na celu promowanie dzieł polskich i Polski w języku francuskim i ojczystym. Głównym jej przedsięwzięciem stało się założenie Biblioteki Ludowej Polskiej, wzorca dla kolejnych polskich wydawnictw na emigracji.

W 1903 ufundował Muzeum Adama Mickiewicza w Paryżu, mieszczące się w gmachu Biblioteki Polskiej na Wyspie Świętego Ludwika.

W czasie I wojny światowej przebywał w Szwajcarii, gdzie wziął udział (m.in. z Henrykiem Sienkiewiczem i Ignacym Mościckim) w pracach Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.