Maria Kann (ur. 11 maja 1906 we wsi Łochwica koło Połtawy (na Ukrainie) – zm. 30 grudnia 1995) – polska pisarka, autorka książek dla dzieci, działaczka harcerska i niepodległościowa.

Ukończyła Wydział Humanistyczny (polonistykę) i Studium Pedagogiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutowała jako publicystka w 1932 r. na łamach prasy harcerskiej. W 1934 r. ogłosiła opowieść Leśne czary. W latach 1940-1944 była działaczką podziemia kulturalnego oraz redaktorką konspiracyjnego czasopisma „Wzlot”. Była też członkiem Rady Pomocy Żydom „Żegota” oraz jednym z założycieli konspiracyjnego wydawnictwa „Załoga”. Od listopada 1945 r. do lutego 1946 r., oskarżana o współpracę z WiN była wieziona i przesłuchiwana przez UB. W latach 1946-1952 była redaktorem Wydawnictwa „Czytelnik”.

Nagrody

• 1957 – nagroda Prezesa Rady Ministrów
• 1987 – nagroda miasta Warszawy

Publikacje

• Pilot gotów? 1938
• Sprawa honoru
• Na oczach świata (podczas okupacji niemieckiej)
• Literackie wyprawy w kosmos
• Koniec i początek świata
• Góra Czterech Wiatrów – kontynuacja Pilot gotów?
• O godność ludzką
• Pięciu z „Mary and Margaret”
• Niebo nieznane
• Wierna puszcza
• Wantule
• Dujawica
• Owcze ścieżki
• Błękitna planeta
• Prawdziwe życie
• Baśń o zaklętym kaczorze
• Podróż w czasie i przestrzeni
• Granice świata (autobiografia; wydanie pośmiertne w 2000 roku)