Marian Jaworski (ur. 13 sierpnia 1912 w Warszawie, zm. 28 marca 1967) – polski polityk, działacz partyjny.

Syn Franciszka, chłopa, a później woźnego i listonosza. W 1927 skończył szkołę podstawową i zaczął naukę w szkole handlowej, którą rok później przerwał z powodu trudności materialnych. Pracował jako pomocnik sklepowy. W 1930 skończył wieczorową szkołę handlową i został pomocnikiem księgowego. 1933 powołany do służby wojskowej w 1 pp w Wilnie, zwolniony przedterminowo z powodu złego stanu zdrowia. Później był bezrobotny i dorabiał jako korepetytor. XII 1937 otworzył sklep galanteryjny, w 1938 eksternistycznie zdał maturę. IX 1939 brał udział w obronie Warszawy w Ochotniczych Batalionach Obrony Warszawy. VIII 1940 aresztowany w łapance ulicznej i wysłany do obozu Auschwitz. Zwolniony X 1940. W 1941 nawiązał kontakty z komunistami, od I 1942 należał do PPR, a następnie (od XII 1948) do PZPR, gdzie od 3 lipca 1958 do 28 marca 1967 był I sekretarzem Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PZPR. Od 19 marca 1959 do 1964 był również zastępcą członka, a od 20 czerwca 1964 członkiem KC PZPR.

1942-1943 jego sklep był jednym z lokali partyjnych. Od IX 1942 M. Jaworski kierował pracą Centralnego Kolportażu, od XII 1942 Centralnej Techniki Partyjnej. 25 II 1943 ponownie aresztowany, osadzony na al. Szucha, potem na Pawiaku, w końcu V 1944 ponownie wywieziony do Auschwitzu, a w I 1944 do Flossenbürga. V 1945 wrócił do kraju i został instruktorem, potem zastępcą kierownika Wydziału Rolnego KC PPR.

W okresie od 7 lutego 1953 do 15 stycznia 1956 był wiceministrem rolnictwa.

Od 1952 do śmierci w 1967 był posłem na Sejm: Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji.

Zmarł 28 marca 1967 i został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kw. 27 rz. Tuje m. 18).

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Złota Odznaka "Za Zasługi dla Województwa Warszawskiego"