Mieczysław Kaplicki (właściwe nazwisko Maurycy Kapellner), ur. 12 grudnia 1875 w Wietrzychowicach w powiecie tarnowskim, zm. 7 sierpnia 1959 w Penrhos w Walii – lekarz dermatolog, działacz społeczny, prezydent Krakowa.

Był synem Jakuba Kapellnera, dzierżawcy majątków ziemskich. Gimnazjum ukończył w Tarnowie, studia medyczne rozpoczął w Krakowie na Uniwersytecie Jagiellońskim, w roku akademickim 1898-1899 studiował w Wiedniu, aby ostatecznie ukończyć studia w Krakowie na Wydziale Lekarskim UJ w 1901. W latach studiów wstąpił do radykalno-demokratycznej organizacji studenckiej „Zjednoczenie” zostając w czerwcu 1899 jej przewodniczącym. Od 1896 wraz z Zenonem Klemensiewiczem redagował pismo PPSD przeznaczone dla chłopów „Prawo Ludu”. W 1903 zaczął wykłady popularyzatorskie z zakresu medycyny na Uniwersytecie Ludowym im. Adama Mickiewicza, prowadząc równocześnie swoją praktykę lekarską.

W momencie wybuchu I wojny światowej znalazł się w Legionach Polskich jako kapitan-lekarz. W latach 1914-1916 służył w 5 pułku piechoty kończąc służbę wojskową w randze podpułkownika. Został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Walecznych, a nieco później jeszcze Komandorią Polonia Restituta.

Po wojnie powrócił do wykonywania zawodu, pracował także dla Ubezpieczalni Społecznej, od 1919 był członkiem PPS, po przewrocie majowym 1926 wystąpił jednak z partii i już jako Kaplicki wspierał ugrupowania obozu sanacyjnego. W Krakowie zaangażował się w prace BBWR.

16 lutego 1933 Rada Miasta Krakowa powierzyła mu stanowisko prezydenta miasta, ponownie na podstawie nowej ustawy samorządowej został prezydentem Krakowa na kadencję 5-letnią w styczniu 1934.

Kaplicki zreorganizował finanse miasta, prowadząc pomyślną politykę finansową ustępując ze stanowiska w 1939 tuż przed II wojną światową zostawiał Kraków z pokaźnymi kilkunastomilionowymi rezerwami finansowymi. Powołał do życia Oddział Zabudowy Miasta, który przygotował ogólny plan zabudowy z uwzględnieniem gmin podmiejskich. Opracowano całokształt potrzeb inwestycyjnych miasta na czas 6 lat (1937- 1943). Był to pierwszy taki perspektywiczny plan rozwoju Krakowa. W 1934 otwarto nowa linię tramwajową do Cmentarza Rakowickiego. Wspierał budowę nowego gmachu dla Muzeum Narodowego, poparł pomysł postawienia pomnika Józefa Dietla.

W lutym 1939 Kaplicki objął stanowisko kierownictwo Jaworznickich Kopalni Węgla. W latach 1939-1941 znalazł się na terenie ZSRR w Kerminie na terenie Uzbekistanu. Wstąpił do 7 Dywizji Armii Polskiej gen. Andersa, służył jako lekarz w batalionie saperów. W 1942 znalazł się w Anglii, osiadł w Penrhos w Walii i tutaj pozostał do końca życia. Zmarł w polskim szpitalu, pochowany został na cmentarzu w Wrexham Denbighshires.