Andrzej Samsonowicz ps. Xiążę, Książę (ur. 18 września 1922 w Warszawie, zginął w noc z 14/15 września 1944 tamże) – porucznik AK, 6. dowódca II plutonu Alek 2. kompanii Rudy w batalionie "Zośka", powstaniec warszawski. Odznaczony orderem Virtuti Militari i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Urodził się w rodzinie Jana Samsonowicza i Henryki z Korwin Krukowskich, absolwentki Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu Petersburskiego, nauczycielki chemii i geografii w Liceum im. Juliusza Słowackiego. Brat Hanny i Henryka.
Uczęszczał do Liceum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie, gdzie uzyskał maturę w 1939 roku. W Liceum Zamoyskiego wstąpił też do harcerstwa i został harcerzem, a potem zastępowym 2. WDH im. Tadeusza Reytana. Podczas okupacji studiował w Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego dr. Jana Zaorskiego.

Do Grup Szturmowych Szarych Szeregów dostał się za sprawą Kazimierza Łodzińskiego. Brał udział w akcjach:

• akcja Góral (12 sierpnia 1943 r.) - sanitariusz
• akcja Taśma (20 sierpnia 1943 r.) - grupa III atakująca budynek szkolny
• Akcja Wilanów ( 26 września 1943 r.) - grupa "posterunek I", likwidująca żandarmerię niemiecką oraz policję granatową; podczas tej akcji został ranny w głowę)
• akcja "Pogorzel" (23/24 października 1943 r.) - wysadzanie pociągu z wojskiem
• akcja Jula pod Rogoźnem (5/6 kwietnia 1944 r.) - przerwanie ruchu kolejowego na linii Rzeszów-Przeworsk

W maju 1944 roku ukończył Szkołę Podchorążych "Agricola" z czwartą lokatą.

W powstaniu warszawskim walczył na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie. Należał do ośmioosobowej grupy (m.in. Jerzy Gawin, Irena Kołodziejska, Tadeusz Sumiński) odciętej od batalionu w czasie walk na wolskich cmentarzach, która przeszła przez rejony zajęte przez Niemców i znalazła się w Kampinosie, a po dwóch tygodniach dołączyła do baonu, walczącego na Starówce.
Zginął w nocy z 14 września na 15 września podczas przygotowywania desantu dla LWP, w pobliżu statku Bajka.