Zdzisław Sadowski ps. "Lubicz" (ur. 1915 w Płocicznie, zm. 27 sierpnia 1944 w Warszawie) – podporucznik, powstaniec warszawski w kwatermistrzostwie batalionu Parasol Zgrupowania "Radosław" Armii Krajowej.

Syn Edwarda Sadowskiego i Michaliny Sadowskiej z domu Jakóbowskiej. Jego ojciec był mechanikiem i kierownikiem tartaku w Płocicznie, a następnie mechanikiem w elektrowni w Mławie, gdzie Sadowski uczęszczał do szkoły. W 1938 r. ukończył tamtejsze seminarium nauczycielskie, po czym przeprowadził się do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę jako nauczyciel. W 1939 r. brał udział w obronie miasta. Wstąpił do Związku Walki Zbrojnej na samym początku jego działalności. Pełnił tam funkcję łącznika między szefem służby sanitarnej obwodu Warszawa Wola a pułkownikiem Julianem Królikowskim ze sztabu ZWZ. Później został wprowadzony przez swojego wuja Cypriana Sadowskiego (ps. "Skiba") do oddziału "Pegaz" (późniejszy "Parasol"). W okresie okupacji hitlerowskiej był jednocześnie zatrudniony jako kierownik zaopatrzenia w Miejskich Zakładach Komunikacyjnych, co znacznie mu ułatwiało organizowanie zapasów żywnościowych dla żołnierzy "Parasola" na wypadek powstania.

Uczestniczył w powstaniu warszawskim – walczył na Woli i w Starym Mieście. Poległ 27 sierpnia w obronie pałacu Krasińskich. Miał 29 lat. Wraz z nim zginęli tego dnia Rafał Sekel i Marian Buczyński. Zdzisław Sadowski został pochowany w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu "Parasol" na Wojskowych Powązkach w Warszawie.

Odznaczony Krzyżem Walecznych.