Henryk Szumski (ur. 6 kwietnia 1941 w Potulicach, zm. 30 stycznia 2012 w Komorowie) – polski dowódca wojskowy, generał broni Wojska Polskiego, dowódca Śląskiego Okręgu Wojskowego (1987–1989), szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (1997–2000), członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego (2000–2005).

W latach 1961–1964 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Od 1964 był dowódcą plutonu, a następnie kompanii w 68 Pułku Czołgów Średnich w Budowie. W latach 1968–1971 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Rembertowie. Po ukończeniu studiów został przydzielony do 24 Pułku Czołgów Średnich w Stargardzie Szczecińskim, w którym pełnił funkcję szefa sztabu, a następnie dowódcy pułku.

Podczas dowodzenia 16 Kaszubską Dywizją Pancerną w Elblągu został skierowany na studia do Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Klimenta Woroszyłowa w Moskwie. Ukończywszy ją w 1980 objął dowództwo w 12 Dywizji Zmechanizowanej im. Armii Ludowej w Szczecinie.

W grudniu 1981 uczestniczył w pacyfikacji strajku w Stoczni Szczecińskiej i innych szczecińskich zakładach pracy. Drogą wodną dokonano desantu na położoną na wyspie Stocznię "Gryfia". Podporządkowane płk. Szumskiemu oddziały wojskowe wjechały na teren PP "Polmozbyt" i PP "Wutech".

11 października 1982 roku Minister Obrony Narodowej wyróżnił go wpisem do "Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich" "za wzorową służbę i pracę w Siłach Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz szczególne zasługi dla socjalistycznej Ojczyzny w okresie stanu wojennego". W 1983 otrzymał nominację na stopień generała brygady.

W latach 1984–1986 był szefem sztabu w Pomorskim Okręgu Wojskowym, a następnie zastępcą szefa Sztabu Generalnego do spraw operacyjnych. Dowódca Śląskiego Okręgu Wojskowego w okresie 19 października 1987 – 4 września 1989. W 1988 otrzymał stopień generała dywizji. W latach 1989–1993 służył na różnych stanowiskach w Sztabie Generalnym i Biurze Bezpieczeństwa Narodowego.

Między 10 marca 1997 a 28 września 2000, na mocy decyzji Prezydenta RP, pełnił funkcję szefa Sztabu Generalnego WP. Otrzymał także nominację na stopień generała broni. 23 grudnia 2000 został mianowany przez Prezydenta RP na członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego, w której zasiadał do 2005 roku.

30 stycznia 2012 roku zmarł po ugodzeniu nożem przez swojego syna.

9 lutego 2012 odbył się pogrzeb gen. Szumskiego na cmentarzu wojskowym na Powązkach, w którym uczestniczyli m.in. prezydent Aleksander Kwaśniewski, szef BBN Stanisław Koziej, minister obrony Tomasz Siemoniak, były minister obrony Janusz Onyszkiewicz i gen. Mirosław Hermaszewski. W trakcie pogrzebu odczytano także list od gen. Wojciecha Jaruzelskiego.

Awanse

• podporucznik – 1964
• generał brygady – 1983
• generał dywizji – 1988
• generał broni – 1997

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – 2000
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Order Sztandaru Pracy
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
• Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
• Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
• Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
• Srebrny Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
• Brązowy Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
• Medal "Milito Pro Christo" – 2012
• Commandeur Legii Honorowej – Francja
• Krzyż Honoru Bundeswehry w Złocie – Niemcy
• Commander Legii Zasługi – Stany Zjednoczone
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (wojskowy) – Węgry
• Grande Ufficiale Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 2000, Włochy

Książki

• Henryk Szumski, Ryszard Kaczorowski, Rzeczpospolita Polska czasu wojny. Rozkazy Naczelnego Wodza do żołnierzy 1939–1945, Wydawnictwo Adiutor, ISBN 83-86100-61-3.