Bronisław Sikorski ps. Cietrzew (ur. 28 czerwca 1885 w Koźminie, zm. 27 lutego 1937 w Poznaniu) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Syn Ignacego Sikorskiego (dyrektora banku w Poznaniu) i Agnieszki Sikorskiej z domu Sznajder (Schneider). Wnuk Szymona Sikorskiego (nauczyciela z Kotowiecka) i Antoniny Sikorskiej (z domu Białek, córki nauczyciela z Topoli Małej Franciszka Białka (1801) i Józefy Jakubowskiej (1807)).

W 1910 ukończył agronomię we Wrocławiu, a następnie w latach 1910–1912 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i w latach 1912–1914 Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie.

W latach 1914–1918 służba w armii niemieckiej. Następnie od października 1918 roku jeden z organizatorów powstania wielkopolskiego, członek Wydziału Wojskowego Centralnego Komitetu Obywatelskiego w Poznaniu. Współorganizator Służby Straży i Bezpieczeństwa oraz Tajnego Polskiego Sztabu Wojskowego.

Od marca 1919 w Wojsku Polskim, inspektor piechoty w Dowództwie Okręgu Generalnego Poznań.

W marcu 1921 jako ochotnik w stopniu podpułkownika udał się na Śląsk, gdzie objął stanowisko inspektora piechoty w Dowództwie Obrony Plebiscytu.

22 kwietnia 1921 mianowany dowódcą Grupy Południe w Wodzisławiu Śląskim, którą dowodził przez cały okres III powstania śląskiego. Grupa ta powstrzymała niemiecki kontratak znad Olzy i Odry na Wodzisław Śląski.

Po zakończeniu III powstania śląskiego pełnił dalszą służbę wojskową. Zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1924 zajmował 98 lokatę w korpusie oficerów zawodowych piechoty). W latach 1922–1928 dowódcą 58 Pułku Piechoty, zastępcą dowódcy 14 Dywizji Piechoty i ponownie dowódcą 58 Pułku Piechoty. W 1928 przeszedł na emeryturę.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Wielkopolski Krzyż Powstańczy
• Krzyż Kawalerski Legii Honorowej