Wiesław Ociepka (ur. 16 lutego 1922 w Sosnowcu, zm. 28 lutego 1973 pod Szczecinem) – polski polityk, działacz partyjny i sportowy, minister spraw wewnętrznych w latach 1971–1973.

Ukończył dwuletnią szkołę partyjną (1953–1955) oraz studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim.

W czasie II wojny światowej został wywieziony do obozu pracy przymusowej, skąd zbiegł. Od 1945 należał do PPR, a następnie do PZPR. W latach 1945–1948 był etatowym pracownikiem Związku Walki Młodych na szczeblu wojewódzkim i centralnym, zaś w 1950 zasiadał we władzach Związku Młodzieży Polskiej.

W 1955 był starszym instruktorem w Wydziale Organizacyjnym KC PZPR, a następnie, do 1960, sekretarzem organizacyjnym KW PZPR w Szczecinie. W kolejnych latach pracował w Wydziale Administracyjnym KC PZPR, gdzie pełnił funkcje zastępcy kierownika (1960–1971) i kierownika (1971). W 1964 został zastępcą członka Komitetu Centralnego.

Od 22 grudnia 1971 był ministrem spraw wewnętrznych w rządach Piotra Jaroszewicza. W grudniu 1971 został również członkiem KC.

Od marca 1972 był posłem na Sejm PRL VI kadencji.

W lutym 1973 pod Szczecinem, z powodu oblodzenia, rozbił się polski wojskowy samolot transportowy An-24. Leciały nim delegacje rządowe PRL i CSRS. Najwyższym rangą spośród 17 ofiar katastrofy był Wiesław Ociepka.

W latach 1960-1965 był wiceprezesem, a od 1965 do 1972 prezesem PZPN.

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej