Julian Ejsmond (ur. 26 lutego 1892 w Warszawie, zm. 29 czerwca 1930 w Zakopanem) – polski poeta, bajkopisarz i tłumacz literatury.

Był synem malarza Franciszka Teodora Ejsmonda i Marii Wieniawskiej, córki literata Juliana Wieniawskiego. Studiował filologię polską na UJ w Krakowie i UW.

Był zagorzałym myśliwym – nie tylko polował, ale również redagował pisma łowieckie, wydawał kalendarze myśliwskie. W 1929 został wiceprezesem LOP.

Pracował jako urzędnik, równolegle rozwijając swą twórczość literacką i edytorską. Pierwsze wiersze zaczął publikować w 1907. Pierwszy tomik poezji wydał w 1909. Jego twórczość była zróżnicowana gatunkowo, pisywał: wiersze miłosne, ballady, romanse, liryki, felietony, satyry, bajki, opowiadania.

Zasłużył się także jako tłumacz pisanych w łacinie utworów Kochanowskiego, Sarbiewskiego, Owidiusza, Petroniusza. Tłumaczył także teksty dla czasopisma "Skamander" (należał do grupy pisarzy luźno związanych z czasopismem). Napisał tekst ,"Inwentarz kultury narodowej", wydrukowany w 36 zeszycie w roku 1925.

Od jego nazwiska pochodzi nazwa Zakręt Ejsmonda (1359 m n.p.m.) na drodze z Palenicy Białczańskiej do Morskiego Oka w Tatrach, gdzie poeta odniósł śmiertelne obrażenia w wypadku samochodowym w 1930 r. Również w Gdyni istnieje ulica Ejsmonda, na której istniał kiedyś stadion Arki Gdynia.

Życie prywatne

Spoczywa w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 194–I–16/17).

Twórczość (wybór)

• Baśń o ziemnych ludkach, 1914
• Podręcznik całowania, 1923
• W zbożu, 1925
• Opowieść o Janku Kominiarczyku i o dymiącym piecu króla Stasia, 1925
• Wspomnienia myśliwskie, 1925
• Sztuka wymyślania, 1927
• Ryś w dzisiejszej Polsce, 1929
• Moje przygody łowieckie, 1929
• Przygody wiewióreczki, 1929
• Patrząc na moich synków, 1931
• Janek w puszczy, 1931
• Mali myśliwi, 1931
• Moje przygody łowieckie, 1961
• Ostatni