Stefan Jaworski (ur. 8 września 1923 w Pułtusku, zm. 7 czerwca 1979 w Warszawie) - generał brygady LWP.

Do 1937 ukończył 7 klas szkoły powszechnej w Ciechanowie, później pracował jako rymarz. Od 1943 członek PPR i GL, członek grupy dywersyjno-sabotażowej. W partyzantce i konspiracji działał do zajęcia tych obszarów przez Armię Czerwoną i LWP, tj. do 17 stycznia 1945. W kwietniu 1945 wstąpił do WP, w czerwcu 1946 skończył Oficerską Szkołę Broni Pancernej w Modlinie ze stopniem podporucznika. Dowódca plutonu szkolnego, a od listopada 1946 pracownik Departamentu Personalnego MON. Do 1948 uczył się w warszawskim liceum dla dorosłych, następnie do 1955 studiował w Akademii Broni Pancernej im. Stalina w Moskwie. Po powrocie został majorem i zastępcą dowódcy 33. Pułku Czołgów w Olsztynie ds. technicznych. Od listopada 1958 zastępca komendanta Ośrodka Badawczego Sprzętu Pancernego i Motoryzacyjnego ds. naukowo-badawczych. Od lipca 1963 ddo listopada 1966 szef Służby Techniczno-Czołgowej Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy w stopniu pułkownika. Później pracował w Inspekcji Sił Zbrojnych w Warszawie. Od lipca 1968 zastępca dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego ds. technicznych. W październiku 1974 został generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL Henryk Jabłoński w obecności I sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka. 1975-1978 zastępca szefa Komitetu Technicznego Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw - Stron Układu Warszawskiego w Moskwie. Od października 1978 dyrektor Departamentu Wojskowego Ministerstwa Przemysłu Maszyn Ciężkich i Rolniczych.

Żoną Stefana Jaworskiego była od 1956 Zofia Przyłuska, filolog języka polskiego, która pracowała w Państwowym Instytucie Sztuki PAN i zajmowała sie zbieraniem folkloru, początkowo na Podhalu, a później na Kurpiach. Mieli syna Jacka (1957) i córkę Annę (1958).

Zmarł na zawał. Pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie.